تاثیر تغذیه درون تخم مرغی بتا- هیدروکسی بتا- متیل بوتیرات و دکسترین و محرومیت آب و خوراک پس از تفریخ بر ذخایر گلیکوژن بدن و ریخت شناسی میان روده جوجه های گوشتی در سن هفت روزگی با استفاده از روش رویه پاسخ

پاسخ جوجه­های گوشتی به تغذیه درون تخم­مرغی بتا- هیدروکسی بتا- متیل­بوتیرات (HMB) و دکسترین و زمان دسترسی به نخستین خوراک با استفاده از طرح باکس- بنکن و روش رویه پاسخ ارزیابی شد. در روز 18 دوره جوجه­کشی، 1500 عدد تخم­مرغ قابل جوجه­کشی سویه راس 308 به طور تصادفی به تیمارهای آزمایشی به دست آمده از طرح باکس- بنکن، هرکدام شامل چهار تکرار، سه سطح تغذیه درون تخم­مرغی HMB (0، 5/0 و 1 درصد) و دکسترین (0، 20 و 40 درصد)، و سه سطح زمان دسترسی به نخستین خوراک (6، 27 و 48 ساعت) اختصاص داده شدند. تغذیه درون تخم­مرغی دکسترین منجر به کاهش معنی­دار قابلیت جوجه درآوری شد (05/0> P)، درحالی که تغذیه درون تخم­مرغی HMB تاثیر معنی­داری بر قابلیت جوجه درآوری نداشت (05/0مایع آمنیونی تا بیشینه 79/20 ساعت گرسنگی پس از تفریخ میسر است.

کلیدواژه ها:

جوجه درآوری ، روش رویه پاسخ ، ریخت شناسی ، شاخص کارآیی ، مایع آمنیونی