بررسی ارتباط بین استرس والدگری با سطح فعالیت بدنی و تبحر حرکتی کودکان پیش دبستانی با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالا و پایین

 استرس والدگری یک متغیر محیطی مربوط به خانواده بوده که ممکن است ابعاد مختلف رشد کودک را تحدید کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین استرس والدگری با سطح فعالیت بدنی و تبحرحرکتی در کودکان پیش دبستانی با طبقات اجتماعی- اقتصادی بالا و پایین بود.  به همین منظور تعداد119کودک 6 ساله بصورت تصادفی از منطقه 4 تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده­ها از پرسشنامه وضعیت اجتماعی- اقتصادی قدرت نما، پرسشنامه فرزند پروری(PSI-SF)، دستگاه گام شمار آمرون و آزمون تبحرحرکتی برونینکز - ازورتسکی-2 استفاده شد. در نهایت داده­ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون تحلیل گردید.  نتایج نشان داد ارتباط معناداری بین استرس والدگری و سطح فعالیت بدنی در وضعیت اجتماعی- اقتصادی پایین (P=0/023) و تبحر حرکتی در وضعیت اجتماعی- اقتصادی بالا و پایین (P<0/001) وجود دارد، اما ارتباط بین استرس والدگری و سطح فعالیت بدنی در وضعیت اجتماعی- اقتصادی بالا معناداری نبود (P=0/296).  بر اساس نتایج، استرس والدگری متغیر تاثیر گذار بر سطح فعالیت بدنی و تبحر حرکتی می­باشد، اما در ارتباط با تعامل آن با وضعیت اجتماعی- اقتصادی لازم است متغیرهای دیگری نیز همزمان مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

استرس والدگر ، سطح فعالیت بدنی ، تبحر حرکتی ، وضعیت اجتماعی- اقتصادی