بررسی روایی و پایایی ابزار سنجش اعتماد عمومی به ارائه دهندگان خدمات سلامت

هدف: کاهش سطح اعتماد در نظام سلامت می تواند منجر به پیامدهایی مانند اینکه بیماران به دنبال نظر ثانویه در مورد بیماری خود باشند و یا کاهش سطح قبول درمان توسط بیماران شود. با توجه به اهمیت اعتماد عمومی جامعه به نظام سلامت در پیشبرد مطلوب اهداف آن، مطالعه حاضر با هدف استانداردسازی پرسشنامه اعتماد عمومی به ارائه دهندگانخدمات سلامت انجام شد. روش بررسی: در مطالعه حاضر به بررسی روایی و پایایی ابزار سنجش میزان اعتماد عمومی پرداخته شد. این مطالعه از نوع تحلیلی و مقطعی در شش ماهه نخست سال 1397 در میان شهروندان شهر مشهد که از بیمارستان های دولتی خدمت دریافت کرده اند انجام شد. روایی این ابزار با مصاحبه با 20 نفر از متخصصان حوزه مدیریت سلامت، آموزش بهداشت، و اخلاق پزشکی با استفاده از دو روش Lawshe و Waltz  و Bausell انجام شد. برای تعیین پایایی تکمیل پرسشنامه توسط 50 نفر از شهروندان انجام گرفت و آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون خوشه ای محاسبه گردید. با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 توصیف شاخص های آماری فراوانی و درصد فراوانی توصیف شد. یافته ها: در مرحله روایی براساس نظرات 20 متخصص از بین 36 سوال 3 سوال با  نسبت روایی محتوایی کمتر از 0/42 و ارتباط کمتر از 0/7 حذف شد. در 33 سوال باقیمانده شاخص روایی محتوا قابل قبول بود. سوالاتی که وضوح و سادگی کمی داشتند مورد بازبینی قرار گرفتند. ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون خوشه ای برای کل پرسشنامه به ترتیب 0/83 و 0/81 بدست آمد. فقط 2 بعد سیاست های مراقبت از بیمار در سطح کلان و کیفیت همکاری میان ارائه دهندگان ضریب آلفای کرونباخ کمتر از 0/7 داشتند. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، پرسشنامه اعتماد عمومی به مراقبت های سلامت از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار است. بنابراین سیاست گزاران و برنامه ریزان مراقبت های بهداشتی و درمانی می توانند برای اندازه گیری میزان اعتماد عمومی افراد به ارائه دهندگان مراقبت های سلامت به صورت دوره ای از آن استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

اعتماد عمومی ، روایی ، پایایی ، استانداردسازی ، پرسشنامه