بررسی و مقایسه انواع روش های تغذیه مصنوعی سفره های آب زیرزمینی و احیای قنوات خشک شده

در کویر ایران، باتوجه به فقر منابع آب و دشواری های آب و هوای حاکم بر آن، یکی از بهترین شیوه های استحصال آب، قنات است. هنگامی که از زندگی در اراضی خشک و نیمه خشک کشور سخن به میان می آید، بی درنگ قنات در ذهن انسان ترسیم می گردد. در راستای کاهش هدر رفت بارندگی ها در مناطق خشک، باید روش های مختلف جمع آوری آب باران را دانست تا بتوان با مهار هرزآب ها و تند سیلاب ها در این مناطق، به تغذیه سفره های آب زیرزمینی و بهره برداری درست از قنات های خشک شده، دست یافت. ازجمله روش های مستقیم تغذیه مصنوعی می توان به پخش سیلاب، نفوذ سطحی، جوی و پشته، احداث سدهای تغذیه ای، آبیاری غرقابی و... اشاره کرد. از جمله روش های غیرمستقیم تغذیه می توان به تلفیق سازه های قنات و سد زیرزمینی و استفاده از قنات متروکه اشارهکرد. تغذیه آب های زیرزمینی و آبخوان های کم عمق ازطریق استحصال آب باران می تواند از اقدامات مناسب جهت احیای قنوات خشک شده در کشور باشد. هدفمان در این مقاله بررسی انواع روش های تغذیه مصنوعی به درون سفره های آب است تا بتوان از سیل که گاه ویرانگر است، به عنوان یک فرصت استفاده کرد و این آبها را به داخل سفره ها تزریق نموده و در هنگام خشکسالی از آن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

قنات ، بارندگی ، آبهای زیرزمینی ، تغذیه مصنوعی ، منابع آب