ارزیابی ریسک حریق و تعیین اثربخشی اقدامات حفاظت در برابر حریق در ساختمان های صنعتی
محل انتشار: یازدهمین همایش سراسری بهداشت و ایمنی کار
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 831
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCOHS11_539
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399
چکیده مقاله:
هدف کاربردی: در دهه های اخیر، افزایش تعداد آتش سوزی در ساختمان های صنعتی منجر به توسعه روش های نوینارزیابی و حفاظت از خطر حریق گردید. گرچه مطالعات کاربردی کمی درباره استفاده عملی از این روش ها در تاسیسات وسازه های صنعتی وجود دارد. همچنین، مطالعاتی که اثربخشی این روش ها را در حفاظت حریق در سطح کشور اندازه گیریکنند، بسیار کم و انگشت شمار می باشند. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک حریق و تعیین اثربخشی اقدامات کنترلیحفاظتی جهت کاهش تلفات (مرگ و جراحت) جهت تدوین و انتخاب موثرترین رویکردهای حفاظتی در یک نیروگاه سیکلترکیبی در شمال شرقی ایران انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، در ابتدا، ریسک خطر حریق برای وضعیت موجود با استفاده از روش ارزیابی ریسک حریقبرای مهندسی (Fire Risk Assessment Method for Engineering -FRAME) به ترتیب برای ساختمان و محتویات آن،ساکنین و فعالیت ها محاسبه شد. سپس، با در نظر گرفتن اقدامات حفاظتی، سطح خطر مجددا محاسبه گردید. سپس با درنظر گرفتن سطح خطر محاسبه شده در مقایسه با سطح خطر قابل قبول، اثر بخشی اقدامات کنترلی برای حفاظت در برابرحریق های احتمالی تعیین شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که سطح خطر آتش سوزی برای ساکنان (1/26) بالاتر از سطح قابل قبول قرار داشته است. در نتیجه، اقدامات حفاظت در برابر حریق بایستی برای کاهش تلفات جانی و آسیب های جسمی مربوط به ساکنین اعمالشود. در این پژوهش سطح خطر آتش سوزی برای فعالیت ها و ساختمان و محتویات آن به ترتیب 0/63 و 0/173 محاسبهگردید که نشان دهنده این مطلب است که ریسک حریق برای این فاکتورها در سطح قابل قبول قرار داشته است. همچنیننتایج نشان داد که تخریب مورد انتظار در اتاق کنترل در صورت وقوع آتش سوزی حدود 20 درصد خواهد بود. نتایج پژوهشحاضر نشان داد که با فرض کاهش ثابت بار حریق از طریق احداث ساختمان با مواد و مصالح نسوز یا با مصالح حداکثر تا10 درصد غیر مقاوم در برابر آتش، سطح خطر حریق برای ساکنان در مقایسه با وضعیت موجود 8 درصد کاهش خواهد یافت.علاوه بر این، در صورت طراحی راه های خروج اضطراری استاندارد و استفاده از سیستم های خودکار تشخیص و اعلام حریق،میزان خطر به ترتیب 50 درصد و 52 درصد در مقایسه با وضعیت موجود می یابد. همچنین اگر تمامی اقدامات حفاظتی ذکرشده به طور همزمان به کار گرفته شوند، سطح خطر حریق برای ساکنان 63 درصد در مقایسه با وضعیت موجود کاهشخواهد یافت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که استفاده از روش های مهندسی کمی برای ارزیابی خطر حریق میتواند به یافتن راه حل های عملی برای به حداقل رساندن تلفات جانی، مالی و آسیب های مرتبط با حریق در ساختمان هایصنعتی کمک شایانی داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
طالب عسکری پور
استادیار دانشگاه ع پ سمنان دانشکده بهداشت
الهه کاظمی
استادیار دانشگاه ع پ سمنان دانشکده بهداشت
مصطفی مرزبان
استادیار دانشگاه ع پ سمنان دانشکده بهداشت