عوامل موثر بر فرسودگی شغلی در میان پرستاران بیمارستان ولایت دامغان درسال 96

زمینه و هدف: کار در محیط های بیمارستانی همراه با استرس های فیزیکی و روانی و اجتماعی است که افراد شاغل را درمعرض قرار می دهد، در این میان پرستاران اغلب در معرض بیشترین میزان عوامل استرس زا قرار دارند که می تواند باعث ایجادفرسودگی ناشی از شغل در میان آن ها باشد. فرسودگی شغلی سندرمی است که به صورت، خستگی عاطفی، مسخ شخصیت وکاهش عملکردفردی متجلی می شود. عوامل خطر احتمالی متعددی درایجاد فرسودگی شغلی دخالت دارند. این عوامل شاملعوامل فردی، عوامل اجتماعی و عوامل شغلی هستند. اغلب مطالعات انجام شده در زمینه فرسودگی شغلی در ارتباط باپرستاران حاکی از آن است که شرایط محیط کار عامل تعیین کننده ای در بروز فرسودگی شغلی هستند، و با توجه به این کهفرسودگی شغلی در کارکنان بهداشتی و درمانی از جمله پرستاران، باعث کاهش بازدهی و عدم رضایت از شغل می شود، از اینرو شناخت عوامل موثر و شدت اثرات مخرب آن در بخش های خدماتی، درارتقای سلامت روانی و سطح کیفیت خدمات ارائهشده موثرخواهد بود. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز ابعاد مختلف فرسودگی شغلی و تعیین عوامل فردی و شغلی استکه ممکن است با فرسودگی شغلی ارتباط داشته باشند.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشدکه در بیمارستان ولایت دامغان در بین 145 نفر از پرستاران شاغل در 6 بخش (CCU و ICU ، اطفال، زنان، جراحی، داخلی، اورژانس) با استفاده از پرسشنامه معتبر ماسلاک وجکسون انجام شده است. در نهایت داده های جمع آوری شده بااستفاده از نرم افزار spss موردتجزیه تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: براساس یافته های این پژوهش در 40 % از پرستاران مورد مطالعه، دارای علائم فرسودگی شغلی از حد متوسط به بالاهستند. بیشترین میزان فرسودگی شغلی در حیطه ی عملکرد فردی (85%) بوده است. همچنین نتیجه مطالعه نشان می دهدبین فرسودگی شغلی و فاکتورهای سن (P=0/018)، سابقه کاری (P=0/023) ارتباط معنا داری وجود داشته و بین حیطهمسخ شخصیت در فرسودگی شغلی و جنسیت (P=0/002) ارتباط معنادار وجود دارد. از طرفی نتایج به دست آمده نشان می دهدکه میان فرسودگی شغلی و فاکتور های (وضعیت اقتصادی، وضعیت تاهل، نوبت کاری)، ارتباط معنادار وجود ندارد.نتیجه گیری: فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان ولایت شهر دامغان در حد متوسط بوده، از طرفی با افزایش سنو سابقه کار امکان تاثیر استرس های محیط کار و بروز فرسودگی شغلی افزایش می یابد. بنابراین در برنامه های خدامات بهداشتمحیط کار باید این گروه از افراد مورد توجه بیشتری قرار گیرند. با توجه به اهمیت شغل پرستاری در حفظ سلامت جامعه کهخود نیازمند پرستارانی با انگیزه و متعهد است، لذا پیشنهاد می شود با تمهیدات خاص و مداخلات سازمانی از قبیل افزایشثبات کاری، پیگیری ها و راه کارهای لازم جهت مناسب سازی شرایط محیطی، اقتصادی، اجتماعی و مدیریتی پرستاران، کاهشتعارضات شغلی و مداخلات روانشناختی جهت کاهش استرس و افزایش رضایت شغلی در محیط کار، اثرات زیان بار فرسودگیبر پرسنل، سازمان و کیفیت خدمات ارائه شده سلامت را تا حد امکان کاهش دهند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، پرسشنامه ماسلاک ، پرستاران