بررسی همبستگی نتایج دو روش ارزیابی ارگونومی در کارگران یک صنعت ساختمان سازی

زمینه و هدف: صنعت ساختمان یکی از خطرناک ترین مشاغل در جهان و ایران می باشد. شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار در صنعت ساختمان سازی به میزان قابل توجهی بیش از دیگر مشاغل صنایع است. هدف از مطالعه حاضر بررسیریسک ابتلا اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از روش WERA و REBA و همچنین مقایسه میزان توافق نتایج این روش هادر کارگران یک صنعت ساختمانی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1397 بر روی 150 نفر از کارگران شاغل به روش سرشماری در یک کارگاه ساختمانی در تهران انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش روش ارزیابی ریسک ارگونومی WERA وREBA بود. به همراه تکمیل پرسشنامه ها ارزیابی پوسچر کارگران در حین انجام کار در هر ایستگاه کاری انجام گردید.داده های جمع آوری شده در نرم افزار 22 SPSS با آزمون های توصیفی و تحلیلی مناسب مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج بدست آمده نتایج نشان داد که همبستگی بالایی بین امتیازات نهایی حاصل از دو روش (r=0/82) و نیز بینسطوح اقدامات هر دو روش (r=0/80) وجود دارد. مقایسه سطح و اقدامات حاصل از دو روش در کلیه مشاغل تحت بررسیمشخص نمود که اختلاف معناداری بین این سطوح وجود ندارد (p<0/01). همچنین به تفکیک در هر یک از مشاغل نیز ایناختلاف معنادار نمی باشد. نتایج ضریب توافق کاپا نیز بین روش WERA و REBA 7/0 بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از هر دو روش برای مشاغل مختلف کارگاه ساختمانی با یکدیگر اختلاف معناداری نداشتند.همچنین نتایج سطح ریسک بدست آمده از ارزیابی پوسچرهای کاری یکسان بوده بطوریکه آزمون های انجام گرفته همبستگیبالا و قوی بین نتایج دو روش WERA و REBA را تصدیق می نماید. بر این اساس استفاده این دو روش برای وظایف کاری درمشاغل مرتبط با صنعت ساختمان سازی می تواند برای متخصصین مناسب باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی پوسچر ، کارگران ساختمانی ، اختلالات اسکلتی عضلانی