مقایسه سه روش NERPA ، RULA و REBA در پیش بینی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین کارکنان مشاغل تعمیرات و نگهداری

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار (WRMSDS)، جزء شایع ترین نوع بیماری ها و آسیب های شغلی وعلت اصلی از کار افتادگی و آسیب کارگران، از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه ها و زیان های اقتصادی هستند. روشهایزیادی به منظور ارزیابی ریسک فاکتورهای موثر در بروز این اختلالات وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سه روشارزیابی ارگونومیکی NERPA ، RULA و REBA در پیش بینی میزان ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین کارکنان مشاغل تعمیرات و نگهداری در یک صنعت تجهیزات نیروگاهی در سال 1396 انجام پذیرفت.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، کلیه افراد شاغل در بخش تعمیرات و نگهداری یک صنعت تجهیزات نیروگاهی به تعداد 295 نفر در 6 وظیفه شغلی مختلف انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور تعیینمیزان ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی از پرسشنامه عمومی نوردیک استفاده شد. به منظور بررسی وضعیت بدنی افراد در حین انجام کار نیز از سه روش REBA ، RULA و NERPA استفاده گردید. در آخر کلیه داده ها با استفاده از آزمون های آماریویلکاکسون، ضریب همبستگی اسپیرمن و ضریب توافق کاپا در سطح معناداری 0/05 و در محیط نرم افزار آماری SPSS نسخه ویلکاکسون، ضریب همبستگی اسپیرمن و ضریب توافق کاپا در سطح معناداری 0/05 و در محیط نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب مقادیر 3/61±37/52 و 2/64±9/97 سالمی باشد. نتایج نشان داد در بین افراد حاضر در مطالعه 26 درصد در سطح اختلالات پایین، 40 درصد در سطح متوسط، 21درصد در سطح بالا و 13 درصد نیز در سطح بحرانی قرار دارند. همبستگی و ارتباط معنی داری بین امتیاز نهایی روشNERPA با امتیاز روشهای RULA و REBA مشاهده گردید. همچنین بین امتیاز دو روش REBA و RULA نیز ارتباطمعنی داری مشاهده گردید (p<0/05). میزان همبستگی بین سطوح اختلالات اسکلتی- عضلانی نوردیک و سطوح ریسک در روشهای NERPA ، RULA و REBA 5 به ترتیب مقادیر 0/723، 0/764 و 0/689 مشخص گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در حالت کلی بهترین روش جهت پیش بینی بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین وظایف مختلف مورد بررسی، روش RULA میباشد، همچنین مشخص گردید روش NERPA در وظایف با ریسک ابتلا بهاختلالات اسکلتی- عضلانی کم و متوسط، روش – REBA در وظایف با ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی متوسط و روش RULA در وظایف با ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی بالا و بسیار بالا پیش بینیهای بهتری را ارائه میدهند. بین امتیازهای حاصل از هر سه روش ارزیابی مورد استفاده نیز همبستگی و ارتباط معنی داری مشاهده گردید. به هر حال باتوجه به اینکه هیچ یک از این روش ها برای ارزیابی هر چهار سطح ریسک جامعیت کافی را ندارند، پیشنهاد می شود روش هایجدیدتری بر مبنای اصلاح زوایا و تقسیم بندی بهتر زوایا بویژه برای حرکت اکستنشن و حرکات جانبی توسعه یابند.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی- عضلانی ، روش NERPA ، روش RULA ، روش REBA ، تعمیرات و نگهداری