مواجهه شغلی با گردوغبار چوب و خطر ابتلا به سرطان نازوفارنکس: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 444

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_285

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: سرطان نازوفارنکس (NPC) یکی از شایع ترین سرطان ها در برخی از مناطق می باشد. درحالی که گردوغبار چوب یکسرطان زای انسانی تایید شده است، با توجه به نتایج متناقض در مطالعات مربوطه، ارتباط آن با NPC ، نامعلوم است. اینمطالعه با هدف بررسی ارتباط بین مواجهه شغلی با گردوغبار چوب و خطر ابتلا به NPC ، به عنوان اولین مرور سیستماتیک ومتاآنالیز بر روی شواهد اپیدمیولوژیک موجود انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه، پایگاه های PubMed و Scopus به منظور بررسی مطالعات انگلیسی زبان تا سال 2018 موردجستجو قرار گرفتند. هفت مطالعه مورد شاهد در متاآنالیز گنجانده شدند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار - STATA (version 13.0; Stata Corporation, College Station, TX) و با استفاده از مدل random effects انجام گرفت.یافته ها: مطالعات ورودی در این متاآنالیز بین سال های 1991 تا 2016 منتشر شده بودند. نتایج حاصل از مدل random effects نشان داد که بین میزان مواجهه شغلی با گردوغبار چوب و NPC، ارتباط معنی داری وجود دارد (2/07-1/09: C195% OR=5/1). در میان دسته های ایتولوژیک مختلفNPC، خطر ابتلا به سرطان نازوفارنکس غیر کراتینیزه در اثر مواجهه با گردوغبار چوب وجود دارد (CI95% 68/1=OR:1/03-2/74). بر اساس نتایج آزمون Egger هیچ تورش انتشاری در بین مطالعات یافت نشد (P of bias=0/073).نتیجه گیری: این متاآنالیز نشان می دهد که مواجهه با گردوغبار چوب می تواند با افزایش خطر ابتلا به سرطان نازوفارنکس غیرکراتینیزه همراه باشد.

نویسندگان

زهرا بیگ زاده

استاد گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران

بهمن پورحسن

استاد گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران

صبا کلانتری

استاد گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران

فریده گلبابایی

استاد گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران