بررسی تاثیر عصاره دارچین بر شاخص های استرس اکسیداتیو موش صحرایی مواجهه یافته با صدا

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 707

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_161

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: مواجهه با صدا پیامدهای متنوعی بدنبال دارد. از اثرات غیرشنیداری صدا میتوان به ایجاد استرس اکسیداتیودر ارگان های مختلف بدن و عدم تعادل در سیستم اکسیداتیو- آنتی اکسیدان بدن اشاره نمود. از دیرباز دارچین به عنوان یک گیاه غنی از مواد آنتی اکسیدان در جامعه ایرانی کاربردهای زیادی داشته است بنابراین این مطالعه با هدف بررسی اثر عصارهدارچین بر شاخص های استرس اکسیداتیو موش های صحرایی مواجهه یافته با صدا انجام پذیرفت.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 32 سر رت نر سالم بالغ (با سن بیش از 10 هفته) خریداری و بصورت تصادفی در قالب4 گروه کنترل، دریافت کننده عصاره دارچین، مواجهه یافته با صدا (بدون دریافت دارچین)، مواجهه یافته با صدا با دریافت عصارهدارچین تقسیم بندی شدند. تراز صدای 100 دسی بل در گستره فرکانسی 5700-700 هرتز (هشت ساعت مواجهه در روز) و عصاره هیدروالکلی دارچین با دوز 75 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن موش صحرایی (روش تجویز گاواژ) انتخاب گردید. بعد از50 روز مواجهه، با تجویز داخل صفاقی ترکیب گزیلازین- کتامین حیوان بیهوش و میزان 5 میلی لیتر خون از بطن چپ جمع - آوری گردید. سرم نمونه های خون پس از قرارگیری در دستگاه سانتریفیوژ جدا و میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پروکسیداز (GPX) و مالون دی آلدئید (MDA) با استفاده از کیت های مخصوصرت و تکنیک الایزا تعیین مقدار گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت پذیرفت.یافته ها: میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پروکسیداز(به عنوان نماینده آنزیم های آنتی-اکسیدانی بدن) در گروه دریافت کننده عصاره دارچین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش و در خصوص آنزیممالون دی آلدئید (به عنوان نماینده آنزیم های اکسیدانی بدن) این روند به صورت معنی داری کاهشی مشاهده گردید. بین نتایجگروه مواجهه یافته با صدا و گروه کنترل در هیچکدام از آنزیم های مورد بررسی اختلاف معنی داری حاصل نشد اما نتایج میزانفعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پروکسیداز در گروه مواجهه یافته با صدا با دریافت دارچین نسبت به گروهمواجهه یافته با صدا بدون دریافت دارچین به طور معنی داری افزایش یافت و در خصوص آنزیم مالون دی آلدئید این مقایسهکاهشی تحلیل گردید.نتیجه گیری : در این مطالعه عامل صدا نتوانست اختلاف معنی داری در میزان فعالیت آنزیم ها ایجاد نماید که این مورد می-تواند ناشی از تفاوت در تراز صدای تولیدی، گستره فرکانسی انتخابی، نمونه آزمایشگاهی، مدت زمان مواجهه این مطالعه بامطالعات قبلی باشد اما مقایسه گروه های مواجهه یافته با صدا تاثیر عصاره دارچین را بخوبی نمایان نمود. عصاره دارچین بدلیلبهره مندی از خواص آنتی اکسیدانی توانست سطح آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و هیدروژن پروکسیداز را افزایش دهد لذاپیشنهاد می گردد از این ماده به دلایلی همچون قیمت مناسب، در دسترس بودن، تطابق با ذائقه جامعه ایرانی، در اختیارکارگران و به صورت خاص جامعه ای که در معرض عوامل زیان آوری چون صدا قرار دارند، قرار گیرد. پیشنهاد می گردد درمطالعات آتی دوزهای مختلف از عصاره دارچین تهیه و دوز بهینه برای مصرف تعیین گردد.

نویسندگان

فرشاد ندری

دانشیار دانشگاه تربیت مدرس

حامد ندری

دانشیار دانشگاه تربیت مدرس

علی خوانین

دانشیار دانشگاه تربیت مدرس