ارزیابی میزان مواجهه شغلی با اشعه های ماوراء بنفش و مادون قرمز در جوشکاران

مقدمه: بشر همواره در مواجهه با تابش پرتو هاییونساز و غیریونساز ناشی از منابع طبیعی و مصنوعی قرار دارد. جوشکاری ازجمله مشاغلی می باشد که شاغلین این حرفه می توانند در مواجهه با اشعه های ماوراء بنفش و مادون قرمز قرار گیرند و دچارعوارض شوند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان مواجهه جوشکاران با اشعه های ماوراء بنفش و مادون قرمز درجوشکاران می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. مطالعه در تابستان 1397 و بر روی 70 جوشکار شهر بجنورد انجام گرفت. جهت اندازه گیری از دستگاه اندازه گیری UV سنج و IR سنج مدل هاگنر استفاده گردید که یک دستگاه قرائتمستقیم می باشد. اندازه گیری ها در فواصل 10، 50 و 100 سانتیمتری از محل جوشکاری و در دو ارتفاع مچ دست و چشم انجام گرفت. علائم چشمی ناشی از پرتوها توسط چک لیست و مشاهده جمع آوری و ثبت گردید. داده ها توسط نرم افزارآماری SPSS19 و با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های t-test و ANOVA تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: نتایج نشان داد که میانگین سن کارگران 10±37 سال و میانگین ساعت مواجهه 11±18 سال و میانگین ساعت مواجهه کارگران 2±3.5 ساعت بود. میانگین میزان پرتو ماوراء بنفش اندازه گیری شده در ایستگاه های جوشکاری برابر 4.13±4.88 وات بر متر مربع و میانگین میزان پرتو مادون قرمز اندازه گیری شده برابر 12.54±17.53 وات بر متر مربع بود که 84% ایستگاه های اندازه گیری شده اشعه ماوراء بنفش و 100% ایستگاه های اندازه گیری شده اشعه مادون قرمز در حد استاندارد بود. تعداد 58 نفر (83%) از جوشکاران دارای حداقل یک مشکل چشمی بود.ارتباط بین میزان پرتو اندازه گیری شدهبا نوع جوشکاری، مدت زمان مواجهه و سابقه کار معنادار و با ارتفاع و فاصله اندازه گیری معنادار نبود.نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد به منظور پیشگیری از علائم چشمی در جوشکاران، ساعات مواجهه جوشکاران کاهش یافتهو یا در طول روز به صورت متناوب جوشکاری انجام دهند و در زمان جوشکاری از وسایل حفاظت فردی بویژه ماسکجوشکاری مناسب استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

اشعه ماوراء بنفش ، اشعه مادون قرمز ، مواجهه شغلی ، فرایند جوشکاری