بررسی رابطه بین سبک زندگی با امیدواری و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات اهواز

این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین سبک زندگی با امیدواری و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات اهواز انجام شد. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و در زمره تحقیقات توصیفی از نوع پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات اهواز که مجموعا 3424 نفر می باشند تشکیل دادند که بر اساس فرمول کوکران 345 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه نوع پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (1991) و پرسشنامه شرر و همکاران (1982) و پرسشنامه سبک زندگی((LSQاستفاده شده است.روایی پرسشنامه از طریق روایی صوری و پایایی آن ازطریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. داده های حاصل بااستفاده ازروش آمارتوصیفی واستنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. دربخش آمار توصیفی از (جدول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استانداردو...) ودربخش آمار استنباطی ازآزمون های پیرسون و رگرسیون استفاده شد.تجزیه وتحلیل نتایج نشان داد که بین سبک زندگی با امیدواری و خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات تهران اهواز رابطه وجود دارد.