اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر خودکارآمدی و بهزیستی روانی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز

هدف این پژوهش مطالعه اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر خودکارآمدی و بهزیستی روانی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 1398 بودند که در حدود 8000 نفر بودند. از میان افراد جامعه، بر اساس مطالعات گذشته و متون پژوهشی حجم نمونه ای شامل 30 نفر 15) نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) با روش تصادفی انتخاب شد. روش پژوهش این مطالعه، نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینگ و مورگان((1999 و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1995) بود. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد و به این منظور از روش های آماری آزمون همگنی واریانس و تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان داد، آموزش مهارت حل مساله بر خودکارآمدی و بهزیستی روانی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر اهواز تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، خودکارآمدی ، بهزیستی روانی ، دانش آموزان.