راهکارهای ساماندهی فضایی کاربری فضای سبز شهری از دیدگاه توسعه پایدار

فضاهای سبز و پارکها، مراکز بزرگ خدماتی، زمین ها و سالن های ورزشی، مراکز فرهنگی، تفریحی و گردشگری، سواحل و... همه و همه محل تعامل و ارتباط مردم می باشد. شهرها مدیریت می شوند تا بتوانند رفاه و آسایش ساکنان را تامین کنند. مدیریت شهری علاوه بر آنکه مسئول برقراری توزیع عادلانه امکانات شهر است، با هدایت تحولات کالبدی شهر، رسالت حفظ محیط زیست و سلامت زندگی شهری، زیبایی سیمای شهر، ایجاد فضاهای عمومی جهت خدمات رسانی به اهالی و برقراری ارتباطات و تعاملات شهروندان در سطوح شهر، مناطق و محلات را نیز عهده دار است. با رشد شهرنشینی و به دنبال آن افزایش مشکلات زیست محیطی اهمیت مفاهیمی چون کیفیت زندگی، برای مطلوبتر نمودن محیط های زندگی بیش از پیش نمایان است. در این میان، فضاهای سبز شهری دارای ویژگی هایی است که آنها را به فضاهای مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی انسان تبدیل می کند. بر همین اساس هدف اصلی در این پژوهش راهکارهای ساماندهی فضایی کاربری فضای سبز شهری از دیدگاه توسعه پایدار با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد مکان هایی مانند پارکها، درختان و آب ها در شهر، خدمات زیست محیطی، اجتماعی و فیزیولوژیکی را فراهم می کند که در زیست پذیر نمودن شهرها اهمیت بسیاری دارند. این امر زمانی اتفاق خواهد افتاد که این فضا خود دارای ساختار و ویژگی های کمی و کیفی مناسبی بوده، که بتواند نقش های واگذار شده و مورد انتظار را به خوبی ایفا کند. همچنین می توان چنین جمع بندی کرد پارک ها و فضای سبزشهری ازجمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن درسطح شهراهمیت زیادی دارد و یکی ازمسائل مهمی که اکنون درشهرهای بزرگ به چشم می خورد، عدم تعادل درنظام توزیع و نارسایی سیستم خدمات شهری ازجمله فضای سبزشهری است.

کلیدواژه ها:

ساماندهی فضایی ، کاربری ، فضای سبز شهری ، توسعه پایدار