تبیین جایگاه مراکز رشد پایدار در دانشگاه های نظامی

اخیرا توجه ویژه ای به ارتباطات انکوباتورها و پارک های علم و فناوری با دانشگاه های علوم نظامی می شود. در همین راستا انکوبارتورهای پایدار مقوله ای جدید بوده که محقق به بررسی جایگاه انکوباتورهای پایدار در دانشگاه های علوم نظامی پرداخته است. به عبارتی مساله اصلی محقق مولفه های اصلی انکوباتورهای پادار در دانشگاه های نظامی سئوال اصلی محقق بوده است. جهت نیل به این منظور، از روش تحقیق آمیخته اکتشافی استفاده گردید؛ در بخش کیفی از رویکرد تحلیل محتوای کیفی جهت دار استفاده شده است. منابع مورد استفاده، مصاحبه با 10 نفر از اساتید تحصیلات تکمیلی دانشگاه های نظامی (داعا: دافوس و دانشگاه های افسری آجا) در حوزه انکوباتورها بود، که با مرور چندباره و تحلیل مصاحبه های مکتوب شده، مولفه های انکوباتور پایدار در دانشگاه های نظامی شناسایی شدند. 60 واحد معنایی استخراج شدند که در قالب 13 رمز دسته بندی شدند. در بخش کمی تحقیق در قالب روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از طریق ابزار پرسشنامه محقق ساخته دیدگاه های 280 نفر از دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی دانشگاه های نظامی که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، گردآوری و سپس داده ها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) ، تجزیه و تحلیل و مولفه های انکوباتور پایدار و ملاک های مرتبط با هر یک از آنها اولویت بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که مولفه الزام آموزشی و پژوهشی پایدار با وزن نسبی 0/3 بیشترین اهمیت را در انکوباتور پایدار دانشگاه های نظامی دارد. و بعد از آن به ترتیب مولفه های الزام منابع پایدار با 18/ . و الزام مدیریتی پایدار با وزن نسبی 14/. قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مراکز رشد پایدار ، دانشگاه نظامی ، توسعه پایدار