اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و میزان پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثربخشی رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و میزان پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون ، پس آزمون بود. جامعه ی آماری شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال پرخوری که به انجمن های پرخوران گمنام در شهر تهران در سال 97 مراجعه کرده اند بود که با نمونه گیری در دسترس 30 نفر از زنان مبتلا به اختلال پرخوری مراجعه کننده به انجمن پرخوری واقع در شهر تهران که نمره ی آنها در آزمون نگرش تفذیه گارنر و همکاران بالاتر از 20، در آزمون افسردگی بک بالاتر از 4، در آزمون شدت خوردن گورمالی بالاتر از 16 باشد به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری نمونه آماری انتخاب شد و سپس مداخلات درمانی رویکرد پذیرش و تعهد بر روی گروه آزمایش، در یک پیش جلسه و 8 جلسه ی 90 دقیقه ای، هفته ای یک بار انجام گرفت، گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. ابزار پژوهش مشتمل بر، پرسشنامه های نگرش تغذیه (EAT -26)، شدت پرخوری (BES) و افسردگی بک- فرم کوتاه (BDI-S) می باشد. به منظور تحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر مستقل(رویکرد پذیرش و تعهد) بر افسردگی و میزان پرخوری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری موثر است.