بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی مردان معتاد واقع در کمپ های ترک اعتیاد شهر شیراز

این پژوهش با هدف اصلی تبیین اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی مردان معتاد انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان معتاد واقع در کمپ های ترک اعتیاد شهر شیراز بود، که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش ( شامل 15 نفر) و گروه کنترل ( شامل 15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس صمیمیت زناشویی باگاروزی و رضایت از زندگی داینر و همکاران استفاده گردید. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای، تحت تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی شیوه گروهی قرارگرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از آموزش مهارت های ارتباطی تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش مهارت های ارتباطی به صورت معناداری باعث افزایش ابعاد صمیمیت زناشویی و رضایت از زندگی مردان معتاد شد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، صمیمیت زناشویی ، رضایت از زندگی ، مردان معتاد.