بررسی و مقایسه روش طبقه بندی ماکزیمم و NDVI در پایش پوشش گیاهی حوزه های شمالی ایران

بررسی وضعیت پوشش گیاهی در مطالعات هیدرولوژیکی، خاکشناسی، سطح زمینی از اهمیت چشمگیری برخوردار است به منظور غلبه بر مشکلات و محدودیت های عملیات صحرایی در پایش پوشش گیاهی استفاده از شاخص های گیاهی با کارایی بالا به عنوان شاخص پایه حاصل از تصاویر ماهواره ای گزینه مناسبی به نظر می رسد در تحقیق حاضر به بررسی پوشش گیاهی حوزه اطراف کارخانه چوب چوکا در رضوان شهر در دور 32 ساله 2017-1985 با استفاده از تکنیک های سنجش از دور پرداخته شده است هدف مطالعه ابتدا بررسی پوشش گیاهی منطقه مورد مطالعه بر اساس دو روش حداکثر احتمال و NDVI می باشد. پوشش گیاهی اطراف کارخانه در سال 1985 با روش طقه بندی ماکزیمم 55/51 درصد و در سال 2017 به41/28 درصد رسیده است و به میزان 14/23 درصد کاهش داشته است که روند رو به تخریب پوشش گیاهی اطراف کارخانه چوب را نمایان می سازد در بررسی دقیق تر و بر اساس روش NDVI میزان پوشش در سال 1985 از 60 درصد به 48/65 درصد رسیده است که کاهش 11/35 روش مربوطه تفاوت قابل ملاحظه ای دارد که می تواند بیانگر خطای کاربر در هنگام جداسازی پوشش گیاهی باشد. پس از مقایسه دو روش فوق، روش NDVI مناسب تشخیص داده شده است اگر تمهیدات لازم اندیشیده نشود در چند سال آینده پوشش به طور کامل تخریب خواهد شد، بنابراین میتوان با ایجاد جنگل های مصنوعی و افزایش سطح زیر کشت گونه های مرتعی و جنگلی پوشش گیاهی منطقه را بهبود بخشید

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، لندست ، پوشش گیاهی ، NDVI ، کارخانه چوب چوکا