ارائه راهبردی ترکیبی برای مدیریت دانش سازمان های آموزشی و پژوهشی با استفاده از فناوری اطلاعات

از جمله مسایل مطرح در حوزه مدیریت پژوهشی مدیریت دانش است. در این مقاله، دو رویکرد اساسی مدیریت دانش ضمنی و صریح و نحوه تبدیل آنها به یکدیگر بررسی شده است. رویکرد دانش ضمنی، بر درک نوعی از دانش تأکید دارد که افراد یک سازمان در ذهن خود دارند و شامل فنون و مهارت‌های شخصی آنها است. در این رویکرد، انتقال دانش با جابجایی افراد دارای دانش در داخل سازمان، و مدیریت افراد کلیدی به عنوان ایجاد کنندگان و منتقل کنندگان دانش ضمنی صورت می‌گیرد. در مقابل، رویکرد دانش صریح تأکید بر فرایندهای انتشار دانش توسط افراد، طراحی روش‌های سازمانی برای ایجاد دانش جدید، و توسعه سیستم‌ها (از جمله سیستم‌های اطلاعات) و انتشار دانش در درون سازمان دارد. این نوع از دانش مستند بوده و یا مستند سازی آن آسان است. در این مقاله مزایا و معایب این دو روش مدیریت دانش بررسی شده و روشی جدید با ترکیب این دو رویکرد مدیریت دانش برای سازمان ارائه می‌شود

کلیدواژه ها:

دانش ضمنی ، دانش صریح ، تبدیل دانش ، دانش سازمان