بازنمایی ارتباطات عملکردی نواحی مغزی از روی سیگنال های EEG در تمایز الگوهای رویداد تصویری

برای برقراری ارتباط با محیط زندگی که همیشه در حال تغییراست، مغز مدام نیاز به تولید و به روزرسانی انتظارات مربوط به رویدادهای پیش رو،تشخیص زمان و استفاده از تخمین آن برای پاسخهای حسی و حرکتی عصبی متناظر با آن را دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباطات در درک زماندر دو حالت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی است. داده های مورد نیاز پژوهش از سیگنال های EEG ثبت شده از پایگاه داده موجود که شامل آزمایشیبر روی 29 فرد سالم در دو حالت پیش بینی و غیرقابل پیش بینی و در 4 تاخیر 83 ، 150 ، 400 ، 800 میلی ثانیه برای هر فرد انجام شده می باشد. به منظور تخمین ارتباط عملکردی از روی سیگنال های مغزی از روش شاخص تاخیرفاز(PLI) استفاده شده است. این روش برای آشکارسازی درک زمان در دو حالت رویدادهای قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی استفاده شده است. ابتدا به مقایسه 4 تاخیر در هر حالت پرداخته شده است که نشان داد، بیشتر تمایز درباندهای گاما، بتا و تتا بوده است. سپس به بررسی اختلافات بین دو حالت در هر تاخیر پرداخته شده است. نتایج، اختلاف معنادار در همه ی تاخیرها رانشان داده است. باندآلفا درحالت غیرقابل پیش بینی در تاخیر 400 میلی ثانیه تعداد ارتباطات بین نواحی پس سری و گیجگاهی بیشتر و قوی تر شده است وهمچنین میانگین ارتباطات غیرقابل پیش بینی از پیش بینی بیشتربوده است. بانددلتا در تاخیرهای 150 ، 400 و 800 میلی ثانیه ارتباط بین نواحی مرکزی وپیشانی وجودداشته است درحالی که در تاخیر 83 میلی ثانیه ارتباط قوی بین نواحی مرکزی و جلوپیشانی بوده است.

کلیدواژه ها:

ارتباط عملکردی ، زمان ، سیگنال الکتروانسفالوگرام ، شاخص تاخیرفاز (PL)