بازی درمانی؛ نقش محیط در پاسخگویی به نیازهای متنوع کودکان و ایجاد بستری برای پاسخگویی به هوش های چندگانه

انسان نیاز به حرکت و جنبش دارد و بازی بخش مهمی از این نیاز است. هر فرد برای رشد ذهنی و اجتماعی خود، نیازمنداندیشه و تفکر است، و بازی خمیرمایه ی این تفکر است. رشد و تربیت صحیح کودکان، موضوعی است که در تمامیجوامع و ادیان مورد توجه بوده است. بازی نقش مهمی در رشد و پرورش کودکان دارد. بازی عاملی است برای رشدنیروهای خام و آماده سازی آنها برای استفاده از زندگی. بازی فرایند یادگیری را برای کودک، این انسان کوچک، لذت-بخش می کند. همچنین به ارضای بسیاری از نیازهای اساسی و زیربنایی او می انجامد. اهمیت بازی در مباحث روان-شناختی رشد تا حدی است که صاحب نظران آن را تفکر کودک نامیدهاند. بازی هرچه گسترده تر، پیچیده تر و اجتماعی-تر باشد، کودک از مصونیت روانی بیشتری برخوردار می شود. در این تحقیق تلاش می شود با بررسی روانشناسی بازی وتاثیر آن بر شکل گیری شخصیت اجتماعی کودک، و همچنین قابلیت های محیط مصنوع در ایجاد فرصت های مناسببرای بالقوه ساختن هوش های چندگانه، به ارایه راهکارهایی مناسب جهت طراحی فضاهایی که با کودکان در ارتباط است،در راستای پاسخگویی بهتر به نیازهای متنوع آنها پرداخته شود. این مقاله به صورت توصیفی – تحلیلی انجام می شود.ابتدا بر اساس مطالعات کتابخانه ای مبانی نظری تحقیق استخراج میشود، سپس با بررسی نمونه هایی به تطبیق مصادیق بانظریات پرداخته می شود. در نهایت نتایج تحقیق به صورت راهکارهایی جهت طراحی بهتر اینگونه فضاها، در اختیارطراحان قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

محیط های کودکانه ، روانشناسی کودک ، روانشناسی بازی ، بازی درمانی ، قابلیت محیطی ، قرارگاه رفتاری ، هوش های چندگانه ، الگوهای رفتاری ، لذت ، رشد ،