پیش بینی اعتیاد پذیری بر اساس طرحواره وابستگی/بی کفایتی و تحمل پریشانی در بین دانشجویان پیام نور کرج

یکی از آسیب های روانی و اجتماعی که به راحتی می تواند بنیان زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی یک کشور را سست کند، اعتیاد است. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی اعتیادپذیری بر اساسطرح واره وابستگی/بی کفایتی و تحمل پریشانی در بین دانشجویان پیام نورکرج بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانشجویان پیام نور شهر کرج درسال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. در پژوهش حاضر از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد. حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای پژوهش، 100 نفر در نظر گرفته شد. ابزار این تحقیق پرسشنامه های مقیاس اعتیادپذیری، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه (SQ-SF)، تحمل پریشانی بود. روش آماری مورد استفاده در پژوهش، رگرسیون بود. نتایج :نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS21نشان داد که: بین متغیر های اعتیاد پذیری با طرحواره وابستگی/بی کفایتی و تحمل پریشانی در بین دانشجویان پیام نورکرج رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای طرحوارهوابستگی/بی کفایتی و تحمل پریشانی می توانند متغیر اعتیادپذیری را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

اعتیادپذیری ، طرح واره وابستگی/بی کفایتی ، تحمل پریشانی