کاربرد روشهای تحریک مغزی در اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) سندرومی بالینی است که با یادآوری غیرارادی صحنه ای اضطراب زا، بی حسیهیجانی و بیش برانگیختگی روانی و فیزیولوژیکی همراه است. تاکنون هیچ درمان دارویی قطعی برای PTSD معرفی نشده است دارو های رایج روانپزشکی اعم از SSRI ها و سه حلقه ای ها در درمان این سندروم اثرات نسبی داشته اند. تحریک مغناطیسی فراجمجمه ایمی پردازد انرژی الکتریکی در این روش تقریبا بدون درد از مغز عبور می کند بدون اینکه منجر به تشنج یا مشکلات شناختیگردد. این روش با اثر گذاری بر روی تحریک پذیری قشر مغز می تواند منجر به تغییرات نسبتا پایدار در فعالیت نواحی خاصیا ارتباطات بین ساختارهای مختلف مغز گردد. مطالعات نشان دهنده ی آثار ضد افسردگی این روش بوده اند. مطالعات درزمینه استفاده از روش های تحریک مغزی برای افراد مبتلا به اختلال پس ار سانحه نشان دهنده ی آثار مثبتی بوده است.در این ارائه به مبانی، الزامات و دورنمای این درمان به صورت کلی و در چهارچوب اختلال PTSD پرداخته خواهد شد. کارکرد موفقیت آمیز این روش در اختلالات خلقی، اضطرابی و وسواس فکری عملی می تواند نوید بخش گام های درمانی موثر در اختلالات دیگر همچون PTSD باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال استرس پس از سانحه ، تحریک مغز ، تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای