بررسی امکان افزایش اثر درمانی پاکلی تاکسل در درمان سرطان پستان موش با استفاده از نانوذرات مغناطیسی و میدان مغناطیسی موضعی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 577

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBCOCMED02_007

تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: یکی از روش های رایج در درمان سرطان ها شیمی درمانی است داروهای شیمی درمانی به روش های مختلف باعث ایجادسمیت در سلول و در نتیجه از بین بردن سرطان می شوند از آنجاییکه این داروها بصورت سیستمی و از طریق وریدی به کلبدن تزریق می شوند تمایزی بین سلولهای سالم و ناسالم قائل نیستند و باعث ایجاد عوارض جانبی در بدن بیماران میشوند.درمان های هدفمند می تواند این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهد. هدف مهم در دارو رسانی هدفمند، کاش و یا حذف کاملعوارض جانبی می باشد دارو رسانی مغناطیسی در واقع استفاده از بسته ای دارویی حاوی نانوذرات مغناطیسی به همراهاستفاده از یک میدان مغناطیسی قوی موضعی برای تجمع دارو در موقعیت خاص است.در مطالعه قبل بسته دارویی نانوذرات چیتوزان پاکلی تاکسل منگنز فریت ساخته و مشخصات آن مورد ارزیابی قرار گرفت. درتحقیق حاضر این ترکیب، به همراه یک میدان مغناطیسی موضعی برای درمان سرطان پستان موش استفاده شد.مواد و روش ها: تومور پستان با کم قرار دادن قطعاتی ((3)1mm) از یک تومور پستان موشی در زیرپوست ناحیه سمتراست شکم موش ها ایجاد شد. و مطالعات زمانی انجام شد که حجم توموربه (40mm(3 60 برسد گرو های تزریقی شاملسالین، پاکلی تاکسل، ترکیب دارویی با و بدون پاکلی تاکسل بارگزاری شده با و بدون حضور میدان مغناطیسی بودند کهبصورت داخل صفاقی تزریق و اثربخشی دارو ها در درمان تومور ارزیابی شد.نتایج: در گروه تزریق نانوذرات چیتوزان منگنز فریت بارگزاری شده با پاکلی تاکسل روند رشد تومور نیز با گروه پاکلی تاکسلتنها مشابهت دارد. ولی در گروه تزریق نانوذرات چیتوزان منگنز فریت بارگزاری شده با پاکلی تاکسل به همراه اعمال میدانمغناطیسی روند رشد تومور به خوبی کنترل شده است.بحث و نتیجه گیری:نانوذرات چیتوزان منگنز فریت بار شده با پاکلی تاکسل به همراه اعمال میدان مغناطیسی موضعی اثربخشی خوبی برای بهبود تومور پستان در موش نشان داد که میتوان نتیجه گرفت که احتمالا با کمک این روش می توان دوزدارویی پاکلی تاکسل را با نگرانی کمتر ناشی از عوارض جانبی آن بالا برد که البته نیاز به مطالعات تکمیلی بیشتری در آینده دارد.

نویسندگان

سمیرا رسانه

استادیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان، دانشکده پیراپزشکی- گروه پرتو شناسی

مریم مظفری

دانشجوی کارشناسی رادیولوژی، دانشکده پیراپزشکی- گروه پرتوشناسی