چگونگی گرایش هنرمندان به ابعاد زیباشناسانه و محتوایی بافت های ملی و سنتی در نقاشی معاصر ایران: بررسی هشتمین دو سالانه

شناخت قابلیت های زبانی و بیانی بافت به عنوان یکی از بارزترین عناصر و کیفیات بصری هنرهای تجسمی می تواند به تعامل بهتر با مخاطب کمک شایانی کند که هدف نهایی هنرمند است. بافت نقش بسزایی در روند زیباشناختی و انتقال مفاهیم مورد نظر نقاش ایفا می کند. چگونگی میزان گرایش هنرمندان به ابعاد محتوایی و زیبا شناسانه ی بافت های ملی و سنتی در نقاش معاصر ایران مسئله ی اصلی این پژوهش است در این راستا هنرمندان نقاشی های هشتمین دو سالانه به عنوان جامعه ی آماری این تحقیق در نظر گرفته شده اند. هدف از این تحقیق توجه به قابلیت های زیباشناسانه و مفهومی بافت های ملی و سنتی در نقاشی در جهت ارتقای کیفی اثر و تعامل بهتر با مخاطب است. پژوهش حاضر به هنرمندان در استفاده از ابعاد مختلف بافت های ملی و سنتی و بهره گیری آگاهانه از آن کمک می کند. در این مطالعه ابتدا به معرفی بافت های ملی و سنتی و بهره گیری آگاهانه از آن کمک می کند. دراین مطالعه ابتدا به معرفی بافت های سنتی پرداخته شده و سپس انگیزه ی هنرمندان هشتمین دوسالانه از استفاده از بافت های ملی و سنتی در نقاشی مورد بررسی قرار گرفته است این پژوهش نشان می دهد که در 91.4 درصد از نقاشی های هشتمین دو سالانه، بافت های ملی و سنتی هم دارای جنبه ی زیبایی شناسانه است و هم در جهت اغنای محتوایی اثر به کار رفته است دیگر نقاشی ها که شامل 8.6 درصد آثار است بافت را تنها در جهت انتقال محتوای اثر به کار برده اند. به علاوه هیچ یک از هنرمندان، به تنهایی انگیزه زیباشناسانه را در استفاده از بافت های سنتی در اثر خود نداشته اند. این پژوهش نتیجه می گیرد که نقاشان معاصر ایران به ابعاد محتوایی بافت های ملی و سنتی گرایش بیشتری دارند. روش انجام این تحقیق تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و از طریق پرسش نامه است تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق بررسی آماری نتایج پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار exel انجام شده است.

کلیدواژه ها:

نقاشی معاصر ایران ، هشتمین دو سالانه ی نقاشی ، بافت ملی و سنتی ، زیبایی شناسی ، محتوا