بررسی اثر دما بر گرفتگی فیزیکی قطره چکان های طولانی مسیر

آبیاری قطره ای یکی از روش های کارای آبیاری است که در سال های اخیر کاربرد وسیعی در بخش کشاورزی ایران پیدا نموده است. استفاده از آب های با کیفیت پایین باعث ایجاد مشکلاتی در این سیستم-ها می گردد. گرفتگی فیزیکی قطره چکان ها از جمله مهم ترین این مشکلات می باشد. گرفتگی قطره چکان ها راندمان آبیاری و طول عمر سیستم آبیاری قطره ای را کاهش می دهد. ورود مواد معلق و فیزیکی به قطره چکان ها مهمترین عامل گرفتگی قطره چکان ها و کاهش آبدهی آنها می باشد. از سوی دیگر، عوامل مختلفی نظیر دمای آب آبیاری بر آبدهی و گرفتگی قطره چکان ها تاثیر گذار می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر دما بر عملکرد عدم گرفتگی قطره چکان های طولانی مسیر می باشد. برای این منظور با ساخت یک مدل فیزیکی آزمایشگاهی و استفاده از ذرات شن با اندازه ها و غلظت های مختلف ، مقاومت به گرفتگی نوارهای آبیاری پلاک دار، درزدار و لوله قطره چکان دار در دماهای 13، 23، 33 و 43 درجه سانتی گراد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش دما تاثیر مثبتی بر کاهش گرفتگی قطره چکان ها دارد. نتایج همچنین نشان داد که لوله قطره چکان دار و نوار آبیاری درزدار به ترتیب دارای کمترین و بیشترین نرخ گرفتگی می باشد. همچنین ضریب یکنواختی لوله قطره چکان دار و نوار آبیاری پلاک دار در تمامی شرایط بیشتر از 90 درصد بود. نتایج تحلیل آمار نشان داد که اثر دما بر میزان گرفتگی قطره چکانها در سطح آماری یک درصد معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

گرفتگی فیزیکی ، دما ، نوار آبیاری قطره ای ، لوله قطره چکان دار