اثربخشی آموزش والددرمانگری بر مشکلات رفتاری دانش آموزان دختر دارای اختلال نافرمانی مقابله ای

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش والددرمانگری بر مشکلات رفتاری (اضطراب/ افسردگی، پرخاشگری، عملکرد اجتماعی) دانش­آموزان دختر با اختلال نافرمانی مقابله­ای بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش­آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان دختر مدارس ابتدایی و متوسطه شهر الیگودرز بود. بر اساس روش نمونه­گیری هدفمند تعداد 43 دانش­آموز مشکوک به نافرمانی مقابله ای انتخاب و سپس از طریق مقیاس  درجه بندی نافرمانی مقابله­ای کودکان(ODDRS) تعداد 30 نفر از آنان بعنوان نمونه انتخاب گردیدند و به روش جایگزینی تصادفی مادرانشان در دو گروه  (15n=) آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش بسته آموزشی والد درمانگری ایبرگ (1997) را در طی 10 جلسه دریافت کردند. درحالیکه گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. سه زیر مقیاس (اضطراب/ افسردگی، پرخاشگری و مشکلات اجتماعی) از 8 زیرمقیاس پرسشنامه مشکلات رفتاری آخنباخ در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون اجرا گردید و داده های جمع­آوری شده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش والددرمانگری بطور معنادار سبب کاهش میانگین نمرات اضطراب/ افسردگی دانش­آموزان دچار نافرمانی مقابله­ای گروه آزمایش نسبت به کنترل می شود، اما بر روی میانگین نمرات رفتار پرخاشگرانه و مشکلات اجتماعی آنان تاثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری: می­توان نتیجه گرفت که آموزش والددرمانگری موجب بهبود حالات افسردگی و اضطراب دانش­آموزان دچار نافرمانی مقابله­ای می­شو د و در مدیریت  اضطراب و افسردگی دانش­آموزان دختر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله­ای کار برد.

کلیدواژه ها:

والددرمانگری ، مشکلات رفتاری ، اختلال نافرمانی مقابله ای