اثربخشی درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهنی بر رضایت از زندگی و رضایت از خود در افراد دارای لکنت زبان 20-45 ساله

مقدمه: لکنت زبان اختلالی است که تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی فرد را درگیر می­کند و تاثیرات منفی زیادی روی بهداشت روانی و رضایت از زندگی و خود در  افراد دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهنی بر رضایت از زندگی و رضایت از خود افراد دارای لکنت زبان 20 تا 45 ساله شهر تهران بود. روش: در پژوهشی با طرح نیمه آزمایشی با شیوه پیش آزمون، پس آزمون به همراه پیگیری تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به لکنت زبان مراجعه  کننده به کلینک های توانبخشی در دامنه سنی20 تا 45 ساله به صورت دردسترس انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه های  رضایت از زندگی و رضایت­ از خود و پروتکل درمانی شبیه­سازی ذهنی تقی­زاده بکار گرفته شد. داده­های حاصل از پرسشنامه­ها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان به شیوه شبیه سازی ذهن توانسته در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل، افزایش معناداری در میزان رضایت از خود و رضایت از زندگی  داشته باشد. نتیجه گیری: از درمان شبیه سازی ذهنی می توان برای افزایش رضایت از زندگی و رضایت از خود در اشخاص مبتلا به لکنت زبان بخاطر تاکید آن بر تمارین و فنون روانشناختی مفید  و تمرین دهی ذهن و گفتار استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ذهنی ، رضایت از خود ، رضایت از زندگی ، لکنت زبان