رابطه بین یادگیری عمقی و سطحی، درگیری شناختی، توانایی ذهنی، و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان بیرجند

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین درگیری شناختی، سبک یادگیری عمقی و سطحی و توانایی ذهنی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بیرجند انجام گرفت. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. تعداد 160 نفر دانش آموز به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه مشغولیت تحصیلی فردریک و همکاران 2005 ، پرسشنامه راهبردهای یادگیری بیگز 2001 و پرسشنامه ماتریس های آربی کتل پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد رابطه بین توانایی ذهنی با راهبردهای یادگیری سطحی منفی و معنادار اما با درگیری شناختی راهبردهای یادگیری عمقی و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری مشاهده نشد. رابطه بین درگیری شناختی با راهبردهای یادگیری عمقی مثبت و معنادار اما با راهبردهای سطحی یادگیری رابطه معناداری مشاهده نشد. رابطه بین پیشرفت تحصیلی با راهبردهای یادگیری عمقی، مثبت و معنادار و با و راهبردهای سطحی یادگیری منفی و معنادار است. نتایج ضرایب رگرسیون نیز نشان داد که در گام اول راهبردهای عمقی یادگیری پیش بینی کننده مثبت و معنادار پیشرفت تحصیلی است و در گام دوم راهبردهای سطحی یادگیری پیش بینی کننده منفی و معنادار پیشرفت تحصیلی است و توانایی ذهنی پیش بینی کننده منفی و معنادار راهبردهای سطحی یادگیری است اما نقش معناداری در پیش بینی راهبردهای عمقی یادگیری نداشت. درگیری شناختی پیش بینی کننده مثبت و معنادار راهبردهای عمقی یادگیری است اما نقش معناداری در پیش بینی راهبردهای سطحی یادگیری نداشت. بر این اساس می توان گفت که با بهبود راهبردهای عمیق یادگیری و درگیری شناختی بیشتر پیشرفت تحصیلی هم بهبود خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

درگیری شناختی ، یادگیری عمقی و سطحی ، توانایی ذهنی ، پیشرفت تحصیلی