میزان افزایش حضور پذیری در بافت فرسوده شهری نمونه موردی: شهرستان خدابنده (قیدار)

آنچه مسلم است اینکه ساختار کالبدی شهرها متاثر از جریانات طبیعی، اجتماعی و اقتصادی بتدریج دچار تغییر و فرسودگی گردیده و ضرورت بازسازی و نوسازی آنها در طول ادوار مختلف احساس گردیده است. در مناطق مرکزی شهر، بافت هایی شکل گرفته اند که عمدتا بدلیل نوع مصالح و دسترسی های ضعیف، نور پردازی نامناسب، سیمای نامطلوب، و نازل بودن کیفیت ساخت آنها و غیره، شرایط لازم را جهت ایجاد یک زندگی امن، آسوده و مرفه نداشته باشند و همین موضوع مهاجرت های ناهماهنگ و آسیب زننده اهالی این مناطق شده است که ساختار شهری را دچار بحران کرده است در این پروژه سعی شده است که ابتدا با اسیب شناسی مسئله به ضوررت نوسازی وبهسازی بافت های فرسوده شهری ازابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی پرداخته می شود و سپس مشکلات، موانع و نارسائی های پیش رو بررسی شود و در خاتمه راهکارها و پیشنهادات لازم در قالب طراحی نوسازی ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، افزایش حضورپذیری ، نوسازی ، بهسازی بافت فرسوده