علوم انسانی – اجتماعی از بحران تا بومی سازی:انتقادات و راهکارها

علوم انسانی در حیطه موضوعی خو د، فهم معمای انسان، تشخیص مسائل و ارائه طرحی برای رفع گرفتاری او را بر عهده دارد . دانش پژوهی معاصر نشان می دهد که علم، خود یک پد یده فرهنگی و انسانی است و در آثار و نگارگری های علمی ما، پیام های ارزشی وجود دارد و این پیامها با بر چسب هایی که به آنها می زنیم و شیوه ای که تحقیقات خود را هدایت می کنیم، خود را نشان می دهد. در این مقاله پس از طرح مساله بحران در علوم انسانی معاصر و در رش ته های مختلف علمی نظیر روانشناسی، جامعه شناسی، برنامه ریزی درسی، علوم سیاسی، علوم ارتباطات و زیر مجموعه های مربوط، به ضرورت سامان بخشیدن به حرکتی جدید در این عرصه پرداخته شده است و تعریض راه مطالعات انتقادی را نقطه عزیمت مطلوبی برای بومی کردن علوم اجتماعی دانسته ایم . در این راستا به طرح برخی نکات عمده انتقادی از دیدگاه های مختلف در مبانی و مبادی علم مدرن پرداخته ایم. در گام بعدی به لزوم نظریه پردازی و تولید علم بومی در علوم انسانی و اجتماعی پرداخته شده و لوازم وخطوط عمده چنین ضرورتی ترسیم شده است . در انته ا در دو سطح سخت افزاری ونرم افزاری به ارائه پیشنهاداها در دو حوزه صف وستاد (دانشگاه ها و وزارت علو م، تحقیقات و فناوری)پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، بحران هویت ، بومی سازی ، علوم اجتماعی ، تحقیقات