معماری بیونیک از منظر ارتباط با سازه و فناوری

انسان از گذشته های دور همیشه در حال الهام گیری از طبیعت در ساخت و ساز خود بوده است. در طول تاریخ تکامل؛ هرگاه مسیر حرکت بشر از رفتار طبیعت فاصله گرفته سبب شده است پدیده های مشهودی به عنوان آسیب های طبیعی یا معضلات ویژه پدید آیند. اما پیروی او از طبیعت در آثار مهندسی و هنر معماری باعث خلق آثار بسیار زیبا و گوناگونی شده است. معماری بیونیک به مفهوم الهام پذیری از طبیعت در طراحی بنا می باشد. آنچه امروزه نمود ویژه ای در طرح های مهندسی دارد؛آن است که متخصصین از زوایای گوناگون معماری و مهندسی سعی در حرکت به این سمت دارند. ولی آنچه که در طراحی ساختمان ها در هزاره ی سوم نیاز می باشد، موضوع هماهنگی و ارتباط معماری و فناوری در این امر می باشد. این مقاله سعی دارد تا با بررسی معماری بیونیک موضوع اصالت طرح را از دیدگاه سازه و معماری و منطبق با رفتار طبیعی و نیاز های زندگی متکی بر تکنولوژی در قرن حاضر بررسی نماید و این دیدگاه را القا کند که در عصر نوین مسیر آموزش و روند طراحی بناها باید به صورت ایجاد کار گروهی متشکل از معمار، طراح سازه، طراح تاسیسات برقی و مکانیکی با بهره گیری از طبیعت و اصل حداقل مصرف انرژی (معماری سبز) با یکدیگر باشد تا طرح به صورت بهینه خلق شود. در نهایت درصورت رعایت معماری بیونیک با این دیدگاه، زیبایی کالبدی و اصالت طرح به ارمغان خواهد آمد و نیازی به ایجاد زیبایی ظاهری با مفاهیم کاذب نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

شکل و ساختار ، طبیعت ، الگوی هندسی منظم ، طراحی بهینه ، مقاومت مصالح ، معماری بیونیک ، زیباشناسی ، معماری غیرخطی