وضعیت علوم اجتماعی جدید در ایران

دغدغه اساسی ای که موجب پیدایش و تکوین این مقاله شد اوضاع نابسامان علوم اجتماعی جدید در ایران است و عمدتاً این پرسش که چرا علوم اجتماعی جدید در توضیح و بیان تحولات، تغییرات و اوضاع جامعه ایرانی ناتوان است و نتوانسته نسبتی حقیقی با این جامعه برقرار نماید. برای توضیح وضعیت علوم اجتماعی جدید در ایران، مقاله در دو بخش تنظیم شده است . در بخش اول مجموعه ای از مباحث پایه ای توضیح داده شده است، از جمله پرسش اصلی طرح شده و مفاهیم کلیدی آن از قبیل مفهوم وضعیت، علوم اجتماعی جدید، جامعه ایرانی و آشنائی ایرانیان با علوم اجتماعی و جامعه شناسی شرح داده شده است . در بخش دوم نیز وضعیت علوم اجتماعی جدید از منظر چهار مکتب نظری تشریح شده و در عین حال تلاش شده در هر یک از آنها نسبت علوم اجتماعی جدید با جامع ه ایرانی ر وشن شود . ابتدا از منظر نظریه ترجمه وضعیت علوم اجتماعی در ایران بررسی شده است، سپس از منظر نظریه تاریخ ه ایدگر و گادامر به وضعیت علوم اجتماعی در ایران نگاه شده است . در مرحله سوم از منظر پوزیتیویسم و تجربه گرائی جدید که یک مکتب نظری پر سیطره در دوران جدید است ، وضعیت علوم اجتماعی جدید در ایران بررسی شده است . در نهایت از دیده نظریه پارادایم به توضیح اوضاع علوم اجتماعی جدید در ایران پرداخته ایم. در پایان نتیجه ای که از سراسر مباحث مقاله گرفته شده است، می توان گفت به یک راه حل ختم شده است و آن اینکه علوم اجتماعی جدید در ایران نیاز اساسی به قرائت مجدد و از نو فهمیدن و بازاندیشی دارد؛ زیرا امروزه امکان این قرائت مجدد و بازاندیشی در علوم اجتماعی جدید در ایران پیدا شده است ، در حالی که در گذشته و در مقطعی که پای علوم اجتماعی جدید به ایران باز شد چنین امکانی مهیا نبود، ولی امروزه زمینه این امکان به ویژه پس از انقلاب اسلامی که تحول در انفس و افکار را هم موجب شده، مهیا شده است.

کلیدواژه ها:

علوم اجتماعی ، علوم انسانی ، ایران ، جامعه شناسی ، انقلاباسلامی