مطالعه فقهی-حقوقی مصادیق انفساخ عقد اجاره

عقد اجاره، بعد از بیع در حقوق موضوعه و عرف به عنوان رایج ترین معاملات شناخته می شود. علی رغم گستردگی مقررات راجع به اجاره در قانون مدنی و دیگر قوانین مربوطه، تمامی احکام این عقد به تصریح درقانون مشاهده نمی شود از این رو مراجعه به منابع فقهی و گاه مراجعه به قواعد عقد بیع در فقه و قانون مدنی ضرورتی غیر قابل انکار است. انحلال قرارداد ها به طور کلی در اثر اراده ی یک طرف یا هر دو آن ها و یا درنتیجه ی علل خارجی از موضوعات مبتلی به در نظریات اندیشمندان، آراء محاکم و تنازعات متعاملین بوده از این رو از اهمیت زیادی برخوردار است. بررسی این موضوع از یک سو با توجه به ماهیت منحصر به فرد عقداجاره که همان تملک (یا استیفاء از) منافع ناموجود در حین عقد می باشد و از سوی دیگر با عنایت به سلطه نگاه بیع محورانه به قواعد عمومی قراردادها و تفاسیر حقوقی دشوار می نماید. اثر موت طرفین بر عقد لازم اجاره، موارد ممتنع شدن انتفاع از عین مستاجره و انفساخ با منشا اراده مهمترین موضوعات این تحقیق را تشکیل می دهند. در این تحقیق با تکیه بر آراء مشهور در فقه امامیه و بهره گیری از نظریات اساتید حقوق مدنی، تلاش شده تصویری منظم و سازمان یافته از مصادیق شایع انفساخ عقد اجاره به عنوان یک عقد لازم مورد بررسی قرار گیرد تا از رهگذر این نوشتار کوتاه امکان مراجعه به منابع مبسوط برای محققین فراهم آید.

کلیدواژه ها:

اجاره ، انفساخ ، موت متعاقدین ، ممتنع الانتفاع ، شرط فاسخ