نقش تحقیقات انسانی در حفظ بهداشت روانی جوانان ایران

آموزه های دینی، ازجنون و مستی دوره جوانی یاد می کنند، اما با وقوع انقلاب اسلامی، درایران نیز همچون دیگر کشورهای انقلابی جهان، آرمان گرایی در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی و تربیتی آن، در دستور کار مسئولان و اولیای امور جوانان قرار گرفت. برخوردهای آرمان گرایانه با جوانان از سویی و اتخاذ رویکرد ایدئولوژیک، فقهی و تکلیفی نسبت به جوان از سوی دیگر، سبب شد اولیای امور جوانان، جوانان را در چارچوبی آرما نگرایانه و انعطاف ناپذیر محصور کرده، مسیری بالنسبه متفاوت با اقتضائات روانی اجتماعی آنان را از ابتدای انقلاب اسلامی، در دستور کار خویش قرار دهند. با گذر زمان، مسیرهای نسبتاً متفاوت پیش گفته، بیش از پیش تنافر خود را با یکدیگر نشان دادند، این مسئله با افزوده شدن عواملی همچون وقوع پدیده جهانی شدن، تبعات وخامت آمیز خود را در عرص ههای اجتماعی و تعارض اقشار قابل تأملی از جوانان با خط مشی های رسمی نظام، به معرض دید نهاده است. بررسی های نگارنده در زمینه جوانان ایرانی از ابتدای انقلاب اسلامی، حکایت از آن دارد که نه تنها گسست و انقطاع گفتمان بین نسلی به عنوان یکی از تبعات آرمان گرایی و تن ندادن به واقعیات، بین جوانان و نسل بزرگ تر آنها رخ داده است، بلکه تحولات عمیقی در سطح جوانان ایرانی پدید آمده است که شاید در سطح ادبیات جهان، موارد مشابه آنها را به سختی یافت. برخی از این رخدادها، وقوع افسردگی اجتماعی در سطح جوانان، پدید آمدن بحران هویت دولتی، جامعه پذیری ضد جامعه پذیری، هنجارآفرینی های جدید جوانان (خاصه دختران) ایرانی، شکل گیری وتعمیق هیجان جویی مرضی، پدیدآیی عشق بیمارگون در سطح جوانان ایرانی، مقاومت فرهنگی و در مجموع تغییر قرائت دینی، سیاسی و فرهنگی اجتماعی جوانان (در قیاس با نسل پیشین)، هستند که در مقاله با استناد به پژوه شهای مختلف، مفهوم سازی، مستند و مطرحگردیده اند. بالطبع پژوهش های عمیق تر، با عرضه تصویری واقع نگر از جوانان و تحولات جامعه آنان، با به دست دادن شناخت لازم، مانع از درغلتیدن اولیای امور جوانان و مسئولان به سمت اتخاذ تصمیم های بحران زا شده، آنان را نسبت به پذیرش هرچه بهتر واقعیات نسل جوان، و مهار هر چه بهتر تحولات شدید جامعه جوانان ایرانی، مجهز خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، بهداشت روانی ، جوانان ، افسردگی اجتماعی ، جامعه پذیری ، مقاومت فرهنگی