نقش علوم انسانی در ارتقاء فرهنگی و اجتماعی جامعه

انسان، ذاتاً کنجکاو است و میل دارد نیازهای خویش را با دانائی و آگاهی مرتفع سازد.انسان و مجموعه عالم هستی، هرچند یک واحد منسجم وپویا ست وسیرغائی واحدی را طی می کند، لکن در مطالعه و تحقیق – عمدتاً – (چه در روش شناسی و روش های علمی و پژوهشی، و چه در زمینه و موضوع مورد مطالعه)، تجزیه گرا و جزئی نگر است و در عین علم، کاشف حقیقی واحد است، اما در گستره فعالی تهای علمی در عالم ذهن بشر، تجلیات متعدد و متنوع چه به لحاظ رو ششناسی و چه به لحاظ موضوع مورد مطالعه یافته است و در یک تقسیم بندی کلی، علوم به 3 حوزه منقسم می شوند: 1. علوم انسانی 2. علوم ریاضی 3. علوم تجربی. هرچند مطالعات و پژوهش های علمی جدید، مرز علوم گوناگون را در این سه حوزه، بیش از پیش و به شدت مخدوش ساخته است و خصوصاً شکل گیری رشت ههای میان رشت های علوم نظیر جغرافیای انسانی، برنامه ریزی شهری و روستایی، بیوکراسی، روان شناسی ژنتیک، بیوتکنولوژی، اخلاق زیستی، و.... ما را بر آن می دارد که به یک بازنگری در تبیین عوامل و شاخص های تقسیم بندی علوم در حوز ههای مختلف بپردازیم.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، ارتقاء فرهنگی ، راهبرد ، برنامه ریزی ، مدیریت فرهنگی