بررسی تغییرات مکان چاه های تزریقی بر فرآیند کاهش اشباع نفت باقیمانده با در نظر داشتن مکانیسم ریزش ثقلی به کمک بخار در یکی از میادین نفت سنگین جنوب غربی ایران

امروزه رشد و توسعه جوامع بشری و نیاز به انرژی در زندگی و از سوی دیگر محدود بودن منابع آن موجب اهمیت روزافزون مباحث ازدیادبرداشت نفت شده است. با توجه به ارتباط و پیوستگی مراحل مختلف تولید از مخازن هیدروکربنی، نمیتوان ازدیادبرداشت نفت را جدا از مراحل اولیه دانست. منابع عظیمی از نفت سنگین در نقاط مختلف جهان از جمله ایران موجود می باشد. بزرگترین منابع نفت سنگین در ایالات متحده، ونزوئلا، کانادا و روسیه واقع شده اند. در ایران نیز چندین میدان نفت سنگین مانند کوه موند، زاغه، فردوسی، پایدار و ... کشف شده اند که دارای میلیاردها بشکه ذخائر نفت میباشند؛ به طور کلی میزان کلی منابع نفت به شکل نفت سنگین در جهان حدود 6 تریلیون بشکه نفت درجا تخمین زده شدهاست، که سه برابر ذخایر نفت معمولی جهان است. باتوجه به توضیحات داده شده و از طرفی کاهش چشم گیر منابع نفت سبک و عدم تولید از میادین نفت سنگین، منابع موجود در میادین نفت سنگین یکی از کلیدی ترین گزینه های تامین نیروی چندین سال آینده تلقی خواهد شد. در بین روش های مختلف تزریق بخار امروزه روش تزریق بخار همراه با ریزش ثقلی یکی از موثرترین تکنولوژیهای تولید نفت سنگین است. این روش شامل یک جفت چاه افقی موازی است که با فاصله اندکی از هم جدا شده اند. در این روش، نفت داغ شده بوسیله توده بخار که در چاه بالایی تزریق شده، به کمک نیروی ثقل به چاه افقی پایینی ریزش میکند و توده بخاردر کل مخزن پیشروی می کند. طی این مطالعه مشخص گردید که مکان چاه تزریقی یکی از پارامتر های مهم جهت فرآیند ازدیاد برداشت از منابع نفتی است.

کلیدواژه ها:

چاه افقی ، تزریق بخار ، ریزش ثقلی