اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بربهزیستی روانشناختی وابعاد آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: بیماری دیابت از شایع ترین بیماریهای مزمن است که روی خصوصیات روحی و روانی هم تاثیرمنفی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستیروانشناختی و ابعاد آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. نمونهمورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکزسلامت حضرت علی(ع) شهر اصفهان در سال 1396 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند.گروه آزمایش تحت آموزش روانشناسی مثبت نگر قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. هر دوگروه قبل و بعد از انجام مداخله و در مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1980)بررسی مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نشان داد آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی و پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران،داشتن هدف در زندگی، تسلط محیط در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار داشته است و بین گروهآزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ولی برخود مختاری و رشد شخصی بین گروه آزمایش و کنترلتفاوت معناداری وجود ندارد (P<0/001).بحث و نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر به طور موثری باعث بهبود بهزیستی روانشناختیبیماران مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی برای کمک به ارتقاءبهزیستی روانشناختی این بیماران استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر ، بهزیستی روانشناختی ، دیابت نوع دو