مقایسه تاثیر مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر و الگوی اعتقاد بهداشتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2
محل انتشار: فصلنامه پرستاری دیابت زابل، دوره: 6، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 488
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JDN-6-1_006
تاریخ نمایه سازی: 29 اسفند 1398
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: بیماری دیابت به عنوان شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم در جهان به سرعت در حال افزایش است.دیابت عوارض خطرناکی از جمله مشکلات قلبی عروقی، نفروپاتی، فشار خون، عوارض چشمی و اختلالات روانی را به دنبال داردکه هر کدام از آنها کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. انجام مداخلات مبتنی بر الگوها و مدل های آموزشی جهتبهبود کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مداخله آموزشی مدل ارتقاءسلامت پندر و الگوی اعتقاد بهداشتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. در این پژوهش 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش مبتنی بر هدفانتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر (30 نفر) و مدل الگوی اعتقاد بهداشتی (30) نفرتقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 توسط نمونه ها تکمیل و سپس مداخله آموزشی به مدت 4 هفته انجام شد. پس از انجام مداخله مجددا پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 تکمیل گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله آموزشی مدل ارتقاء سلامت پندر، قبل ازمداخله، 10/19±52/12 اما پس از مداخله این نمره به 9/91±68/21 افزایش یافت. مقایسه آماری این نمره در قبل و پس ازمداخله اختلاف آماری معنی داری را در این گروه نشان داد (P=0/001). میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله آموزشی مدل الگوی اعتقاد بهداشتی، قبل از مداخله، 12/22±50/01 اما پس از مداخله این نمره به 12/86±69/94 افزایش یافت. مقایسه آماری این نمره نیز در قبل و پس از مداخله اختلاف آماری معنی داری را در این گروه نشان داد (P=0/001).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده میتوان استفاده از مدلها و الگوهای آموزشی را جهت بهبود کیفیت زندگیبیماران دیابتی موثر دانست اما از نظر ارجحیت، برتری مدل خاصی نسبت به دیگری در این مطالعه دیده نشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ساجده نوشیروانی
کارشناس مامایی، بیمارستان سید الشهدا (ع)، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
علی منصوری
کارشناسی ارشد پرستاری، عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران