تطبیق تصویرآرایی نقاش ییوسف و زلیخا با شعری از بوستان سعدی

نقاشی ایرانی که با عنوان نگارگری شناخته شده، بیشتر دارای مضامین عاشقانه - عارفانه و مذهبیاست. هنرمند ایرانی این مضامین را از شعرها و نثرهای ادبی برگرفته و سپس به نیروی خلاقیت،عناصر اصلی آن را به تصویر در آورده است.در بررسی آثار ادبی و هنری، صورت عینی و مادی از اهمیت خاصی برخوردار است. شعر یوسفو زلیخا از بوستان سعدی که به وسیله هنرمند نقاش کمال الدین بهزاد ترسیم شده است، شاید نمونه ای آشکار، برای بیان ارتباط تنگاتنگ میان شعر و نقاشی باشد. چنانچه که سعدی- شاعربزرگ ایرانی- این داستان قرآنی را به نیروی ذهن و تخیل سرشار و مهار ناپذیر خود به عناصرلفظی بیان نموده و سپس بهزاد این شعر سعدی را با توجه به اعتقادات و برداشت ها ی ذهنی خود با عناصر بصری به تصویر کشیده است. زبان شعر از معنا مایه می گیرد، به همین دلیل اسباب ایجاد شعر، مبنایی معنایی دارد و نگارگری ایرانی هم در استفاده از شعر، علاوه بر جنبه های معنایی، بهجنبه ی نمادین و استعاری آن نیز توجه می نماید.

کلیدواژه ها:

کمال الدین بهزاد ، بوستان سعدی ، تصویرسازی شعر ، نشانه ها و نمادها ، نگارگری ایرانی ، یوسف و زلیخا