ارزیابی و تحلیل اثربخشی پل های عابر پیاده درون شهری (مطالعه موردی: شهر تهران)

استفاده گسترده از اتومبیل در جوامع صنعتی سبب تغییر سیستم های شهرسازی گردید . این امر موجب شد مهندسینشهرسازی اولویت را به وسایل نقلیه دادند. پس از پایان جنگ جهانی دوم رویکرد جدیدی در شهرسازی شکل گرفت، اینجنبش ایجاد فضای اختصاصی عابرین پیاده و اولویت دادن به آن را مد نظر قرار داد . پل عابر پیاده یکی از این دستاوردهااست. طبق آمار راهنمایی و رانندگی 38 % تصادفات شهر تهران ( 1385 ) با رفتار عابران پیاده در ارتباط است که یکی ازمهمترین علل آن عدم استفا ده از پل عابر می باشد. هدف این مقاله بررسی و ارزیابی م یزان اثر بخشی پل های عابر پیاده درونشهری است . برای پی بردن به این امر بررسی میدانی صو رت گرفت . بر اساس تحلیل داده های جمع آوری شده، دلایلی چونعدم مکانیابی مناسب، عدم کاربرد برای همه اقشار، عرض کم خیابا ن، زمان بر بودن، عوامل مزاحم و غیره موجب کاهش اثربخشی پل عابر است. بر اساس یافته های تحقیق و مطالعات انجام شده راهکارهای نرم افزاری مانند راهکارهای فرهنگی وقانونی و راهکارهای سخت افزاری که بر جنبه های کالبدی سازه مورد نظر تاکید دارند، پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، عابر پیاده ، تسهیلات عابر پیاده ، سیستم فراگذر عابر پیاده ، پل عابر پیاده (روگذر عابر پیاده)