تبیین الگوهای کالبدی معماری زمینه گرا در اقلیم گرم و مرطوب ( نمونه شهر اهواز )

توجه به بافت های تاریخی که قلب تپنده و ساختار اصلی شهرها هستند، مساله ی مهمی است که گاهی به فراموشی سپرده می شود. از آنجایی که اغلب ساخت و سازه ای جدید بدون توجه به بستر و ارزشهای زمینه شکل میگیرند و در طراحی و ساخت آنها از سلیقه عامه پیروی میشود، شکل گیری شهرهایی با کالبد ناهمگون و مهمتر از آن، بی هویت مشاهده می شود. ابتدا، در جهت پرداختن به مبانی نظری پژوهش، موضوع زمینه گرایی، ابعاد و انواع مختلف آن و معماری زمینه گرا مورد مطالعه قرار گرفت. موضوع مورد بحث در این مقاله و هدف آن مورد بررسی قرار دادن خانه های سنتی شهر اهواز برای تبیین و پی بردن به الگوی کالبدی و سازماندهی آن ها است. روش تحقیق این مقاله به صورت توصیفی-تحلیلی است و ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به بررسی و تحلیل مبانی نظری زمینه گرایی می پردازیم . سپس با استفاده از روش تحلیل کیفی، اصول معماری زمینه گرا برداشت می گردد. در مرحله بعد با استفاده از مطالعات میدانی و روش مشاهده و حضوردر بنا نمونه ی مورد نظر آنالیز شده و اطلاعات مورد نیاز استخراج میگردد. نتیجه آن که بعد از دست یافتن به شاخصه های زمینه گرایی تاثیر گذار بر نمونه های بررسی شده و پی بردن به الگوی سازماندهی آن ها در زمینه ی موجود، خانه های سنتی شهر اهواز به پنج تیپ تقسیم بندی شدند.

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه گرایی ، الگوی کالبدی ، اقلیم گرم و مرطوب ، اهواز