ارتقای سرزندگی در فضاهای باز عمومی بین مجتمع های مسکونی بلند

در شهرهای امروزی به دلیل مهاجرت بیش از حد به شهرها و رشد شهرنشینی نیاز به مسکن افزایش یافته است. بگونه ای که در پاسخ به این نیاز، ساخت مجموعه های کلان بلند مرتبه بعنوان راهکاری کارا مورد اقبال تامین کنندگان مسکن قرار گرفت. راهکاری که علی رغم پاسخگویی به بخشی از نیاز کمی بازار مسکن، رضایت ساکنین را تامین ننموده است. زیرا توجه لازم به نیاز های کیفی ساکنین صورت نپذیرفته است. یکی از این غفلت های اثرگذار، وانهادگی فضای باز بین بلوک ها بدون توجه به جنبه های اجتماعی زندگی ساکنین است. فضاهایی که می توانند عامل ارتقاء سرزندگی در این محیط های مسکونی گردد. روش تحقیق حاضر با طبیعت نظری-کاربردی، دارای رویکردی کیفی است. راهبرد این مطالعه تطبیقی بوده و از طریق قیاس تطبیقی بین نمونه های موردی موفق، معیارهای شکل دهنده سرزندگی در محوطه مشترک بین ساختمانهای مسکونی بلند مرتبه استخراج خواهد شد. راهبرد نمونه گیری در این مطالعه، هدفمند بوده و از طریق آن مسکن مهر شهر خرم آباد به عنوان نمونه انتخاب شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها، حاکی از وجود معیارهای موثر بر ارتقاء سرزندگی بوده که با استفاده از آنها می توان به چارچوب های شکل دهنده زندگی اجتماعی ساکنین دست یافت.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، فضاهای باز عمومی ، مجتمع مسکونی ، مجتمع های مسکونی بلند مرتبه