ماهیت کاربردی بناهای مذهبی در تقویت پیوند های اجتماعی و همگرایی فرهنگی

دین به مثابه هسته نظام مذهبی و فرهنگی و زمینه بازتولید انسجام اجتماعی، نقش کلیدی در جامعه شهری و روستایی ایران دارد. همراستا با مساجد که به عنوان بااهمیتترین فضاهای شهری و روستایی در شکل گیری و توسعه ی شهرها و روستاها نقش داشته اند، سایر بناهای مذهبی از جمله تکایا و حسینیه ها به عنوان محل برگزاری مناسک دینی و تداوم آئین های اسلامی در تقویت پیوند های اجتماعی، همگرایی فرهنگی و همگون سازی دینی همواره نقش موثری داشته اند. هدف این مقاله یافتن نقش کارکردی ابنیه مذهبی در محیط زندگی و بستر شهری و روستایی در ایجاد پیوندهای محکم فرهنگی، همدلی میان مردم و تداوم همگون سازی دینی در این جامعه کوچک است و به این نتیجه دست یافته است که ابتدا جایگاه ابنیه مذهبی که بستر اصلی مراسم آیینی است، در شهرها و بخصوص روستاها به دلیل مقیاس کوچکتر و اهداف و منافع مشترک بیشتری که دارند نشانه ای از هوشمندی انسان برای تداوم و تعالی دینی بوده و همچنین نقش همگون سازی بناهای مذهبی در کنار مسجد، چونان مصلی، حسینیه و تکیه در شکل دهی شالوده محیط اسلامی، ساماندهی و توسعه اهداف مشترک پیروان اسلامی درارتباطات فرهنگی و مذهبی مردم با یکدیگر پررنگ و اساسی میباشد.

کلیدواژه ها:

آیین های دینی ، پیوندهای اجتماعی ، همگرایی فرهنگی ، معماری مذهبی