مهمترین ویژگیهای معماری پهنه خزری با رویکرد منطقه گرایی انتقادی در جهت طراحی مجموعه فرهنگی( نمونه موردی: شهر آستارا )

منطقه گرایی انتقادی، دیدگاهی تحلیلی و انتقادی است که بر حفظ ویژگیها و خصوصیات خاص مکان تاکید داشته و نوعی فلسفه ارجاعی در برقراری هماهنگی میان مردم، دست ساخته های آنها و طبیعت به شمار میرود؛ که تلاش میکند با بیمکانی و نبود معنا در معماری مدرن مقابله نماید و در صدد پر نمودن خلا حاصل از نبود معنایی است که ریشه در شکاف میان اندیشه و احساس در طول سده اخیر دارد. در این تحقیق شهر آستارا به عنوان نمونه، جهت بررسی و ارزیابی معیارهای مکانی مجتمع فرهنگی و هنری انتخاب شده است؛ چرا که در درون شهر کمبود مرکز فرهنگی وجود دارد و ساخت آن از وجوبات مشخص و قابل دفاع شهر است. بنابراین این پژوهش با در نظر گرفتن کمبودها و نیازها، در پی ارائه و شناخت اصولی در طراحی متناسب با زمینه و منطقه مورد نظر با دیدگاهی انتقادی میباشد که در نهایت بنایی با هویت و سازگار با زمینه با توجه به تکنولوژی روز، طراحی گردد. روش مورد استفاده در این پژوهش در راستای اهداف و متناسب با فرضیه تحقیق، توصیفی -تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات میدانی، مقالات، سایتهای علمی -پژوهشی و منابع کتابخانهای است. بدین منظور از روشهای کتابخانهای و توصیفی برای دستیابی به مبانی نظری پژوهش در راستای منطقه گرایی انتقادی استفاده گردیده است. در ادامه با استفاده از روش تحلیلی و تطبیقی اطلاعات حاصله از طریق نمونه های مورد مطالعه بررسی و در جهت اثبات یا رد فرضیه پژوهش به کار گرفته شد و در نهایت مهمترین راهکارهای طراحی مطابق با ویژگی های منطقه گرایی انتقادی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

منطقه گرایی انتقادی ، مجتمع فرهنگی و هنری ، هویت ، آستارا