بررسی فضاھای باز جمعی در عرصه تعاملات اجتماعی

انسان برای رھایی از خودبیگانگی و نگریستن به اھداف جمعی ، تبادلات افکار و حضور اندیشه ھای متکثر فضایی را طلب می کند که از آن به عنوان فضاھای جمعی یاد می شود. فضاھایی که منجر به ارتباطات درون فرھنگی و درون اجتماعی شده و در بوجود آمدن حس تعلق به جامعه شهری ، نقشی مهم را ایفا می کنند. امروزه عرصه جمعی و مردمی در سطح جامعه بسیار کمرنگ گشته و گویی مورد بی رغبتی و عدم تعلق از سوی مردم واقع شده در حالیکه توجه به عرصه تعاملات اجتماعی و فرھم آوردن بستر مناسب می تواند، امکان ھمزیستی و مشارکت را برای زندگی جمعی پدید آورد و انسان را بجای فرد محوری به سمت پیشرفت و ھمبستگی سوق دھد .روش تحقیق در این مقاله بصورت علمی پژوھشی بوده که از شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی،مبتنی برجمع آوری آخرین اطلاعات از از کتب و مجلات و بخشی دیگر، شامل مشاھده رفتارھای جمعی در اکثر شهرھای ایران می باشد که نتایج حاصل از پژوھش در بررسی اجتماع پذیری فضاھای جمعی وجود مولفه ھای فردی و محیط کالبدی در خور اھمیت است که در این میان مولفه ھای کالبدی و محیط فیزیکی، بعنوان بستر شکل گیری تعاملات اجتماعی در فضاھای جمعی بسیار حائز اھمیت می باشد. فضاھای باز جمعی نیز به عنوان یک قرارگاه رفتاری، نقشی مهم در تامین نیاز اجتماعی افراد، تعامل افراد با یکدیگر و توسعه روابط فردی و اجتماعی دارند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضاھای جمعی ، اجتماع پذیری فضاھای جمعی