فرهنگ، هویت و منظر شهری

شهرهای کهن ایران به زیباترین وجه بیانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردهایشان بوده اند؛ لیکن امروزه منظر شهرها فاقد چنین هویتیاند. به عبارت دیگر، سیمای بیرونی عناصر شهرهای معاصر انعکاس دهنده هویت ساکنان آنها نیست و چنین به نظر میرسد که هیچ تلاش آگاهانه و هدفداری به منظور هویت بخشی به آنها صورت نپذیرفته است. منظر شهری را به طور تجریدی میتوان مرکب از سه جزء دانست: سیما و کالبد، فعالیت، معنا. بنابر این تعریف، محتوایی منظرشهری بر حیات و همچنین بازنمایی ویژگی های اصلی زندگی ساکنان شهر در قالب هویت دلالت میکند اهمیت منظر شهری از آنرو است که تنها در آینه ی آن، ابعاد ناملموس حیات مدنی، همچون فقر و غنا، سلطهی نهادها و ارزشهای معین، سلایق زیباشناختی، خرده فرهنگ ها، عمق تاریخی شهر و ... از طریق نظامی از نشانه ها امکان تجلی می یابد. معماری و شهرسازی هر کشور، بازتاب شرایط ذهنی آن جامعه است. نابسامانی و اغتشاش حاکم بر منظر شهری امروزه در شهرهای ما کاملا0مشهود است. اگرچه منظر شهری منحصرا0 به نماهای ساختمانهای یک شهر باز نمی گردد؛ ولی به علت اینکه نما یکی از پرنوسان ترین عناصر تاثیرگذار بر کیفیت بصری بنا و در نتیجه کیفیت فضاهای شهری است، و در میان سایر عناصر مناظر شهری تاثیرپذیرترین عنصر از تصمیم های طراحانه معماران و طراحان شهری به شمار میرود.تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و با توجه به اهمیت مطالب ذکر شده تلاش این پژوهش در این جهت است که با تشریح مفاهیم مرتبط با فرهنگ و هویت و منظر به روشنگری درباره ارتباط این سه مقوله مهم بپردازد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت ، منظر شهری ، سیما و کالبد ، حیات مدنی