مدیریت تامین آب آشامیدنی در روستاهای ایران

آب آشامیدنی از نیازهای اساسی انسان است. امروزه وجود منابع آب بیشتر در کشورها، امتیازیی بزرگ برای توسعه و پیشرفت آن کشور محسوب میشود؛ حتی در عرصه سیاسی و اجتماعی و تنازعات بین المللی، آب نقش بسیار با اهمیتی را داراست. کمبود آب، مشکلات کیفیت آب، عدم توانایی دولت در بهره برداری از هزاران کیلومتر شبکه آب و ایستگاه پمپاژ، هزاران حلقه چاه، صدها رشته قنات و دهنه چشمه در سطح روستاهای کشور ایجاب میکند، که مدیریت تامین آب در روستاها بازنگری جدی شود. هدف اصلی از ارائه این مقاله، معرفی اصول مدیریت در تامین آب آشامیدنی، انتخاب منبع آب و مدیریت در تصفیه، انتقال و توزیع آب در اجتماعات کوچک و روستایی بر اساس، الگوهای ارائه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی برای کشورهای در حال توسعه است. با توجه به تجربیات دیگر کشورها در بهره گیری از توصیه ها و رهنمودهای فوق، چنانچه متولیان صنعت آب آشامیدنی روستایی کشور، به نکات فوق توجه نمایند، به طور حتم مشکلات تامین آب آشامیدنی در روستاهای کشور به حداقل خواهد رسید. این تحقیق از نوع مروری بوده که نگارنده آن، حاصل شانزده سال مطالعات و تجربیات در زمینه تامین آب روستایی را به همراه توصیه های سازمان بهداشت جهانی مربوط به سالهای 1980تا 2003در زمینه تامین آب شرب روستایی و اجتماعات کوچک ارائه نموده است. اصول مدیریت تامین آب آشامیدنی در روستاها شامل مدیریت کمیت و کیفیت آب آشامیدنی، مدیریت تامین و منبع آب، مدیریت انتقال و توزیع آب است. مطالعات نشان میدهد مدیریت تامین آب در روستاهای کشور باید تحول یابد. در واقع نمیتوان نمیتوان بدون استفاده از تجارب دیگر کشورهای درحال توسعه و توصیه های سازمانهای جهانی و در قالب یک مدیریتی سنتی، انتظار داشت طرحهای تامین آب موفق باشد. ریشه مشکلات تامین آب در کشور طی چند سال گذشته باید شناسایی و از تکرار اشتباهات گذشته پرهیز شود.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، مدیریت تامین ، روستاها ، بحران آب