تکنیک و طراحی رنگ کاشیکاری ایرانی ( دوره اسلامی ) در تزئینات معماری بناهای ایران

از عوامل موثر در شکوه و زیبایی معماری ایرانی اسلامی در دوره های مختلف می توان به تزئین و آرایش بنا اشاره نمود . کاشیکاری دوره اسلامی از جمله آثار با ارزش هنری و فرهنگی باقیمانده از دوران اسلامی می باشد. تنوع آثار کاشیکاری اسلامی چه از نظر چگونگی ساخت اشیاء و چه از نظر تزئین و شکل آنها بسیار قابل توجه است . هنرمندان کاشیکار دوره اسلامی بدون در دست داشتن ابزار پیشرفته کنونی و بدون بهره گیری از دانش امروزی تنها با استفاده از ترکیب آب و خاک توانسته است با قدرت درک عمیق و احساس بی نظیر خلاقیت خود را همراه با اصالت و طبیعت نشان داده و ابدیت را نمایان سازد . از هنگام ابداع کاشی در ادوار گذشته کاشیکاری به نحو گسترده ای برای جلوه بخشیدن به سطوح و بناهای ایران مورد استفاده قرار می گرفت . کاشی نره ای ،کاشی مهری ، کاشی پیش بر ، کاشی زیر رنگی ، کاشی معرق ، کاشی معقلی ، کاشی هفت رنگ برای داخل وخارج بناهای ایران به کار برده می شد. پژوهش حاضر بر آن است که با استفاده از روش تحلیلی ، تاریخی وانجام مطالعات کتابخانه ای است . در عرصه آریه های معماری ایران اسلامی و ارزیابی نقوش کاشیکاری ایران بپردازد .یافته های تحقیق نشان می دهد که تزئینات کاشیکاری بناهای تاریخی ایران از ویژگی های طراحی ، رنگ آمیزی مناسب ، ایجاد هماهنگی و رعایت تناسب ، استحکام ، روانی و سادگی برخوردار است .

کلیدواژه ها:

کاشیکاری اسلامی ، طراحی و رنگ ، بناهای ایران