بررسی تاریخ و تحلیل و تکنولوژی نقوش هندسی و گچ بری در معماری ساسانی

یکی از شاخصترین قومی و بومی هر ملتی همانا اتکاء به دست آوردهایی است که در فرهنگ انسانی واجتماعی از آن به عنوان هندسه یاد میکنند که حاصل فرآیند یک جهان بینی است. جهان بینی یک جهت گیری شناختی اساسی است که دارای نظم و ساختار است. هیچ چیزی در طبیعت نمی توان یافت که بدون ساختارنظم بوجود آمده باشد، این پدیده در معماری با هندسه خود را نمایان می سازد. تا کید اصلی معماری ایرانی بر نوعی جهانبینی زیبایی شناسانه استوار بوده است. ایرانیان در طول قرنهای متمادی همواره ارزش والایی برای زیبایی قائل بوده و علم هندسه را ابزار قدرتمندی برای این کار میدانستهاند که با استفاده از آن توانسته اند تعادل، هماهنگی، زیبایی و نظم را در روی زمین بیافرینند. از آنجا که هدف معماری در گذشته به تصرف درآوردن روح و عقل بود، هندسه ابزاری در دست معماران ایرانی شد تا بوسیله آن اشکالی از گیاهان و جانوران را که در ذات خود مقدس بودند به تصویر بکشند و توسعه دهند . با تجزیه و تحلیل تزئینات دوره ساسانی، میخواهیم دانش هندسه و ریاضیات ایرانیان قدیم را بررسی کنیم . در میان نقوش گچبری های ساسانی، نقوش هندسی جایگاه خاصی دارد و کمتر به آن پرداخته شده است . و اغلب بصورت یک هندسه پنهان مربع و بر اساس تقسینات دایره ای در داخل آن نقوش خود را بدست می آوردند. این تحقیق با هدف مطالعه دقیق بر روی نقوش به ریشهیابی نقوش و موارد استفاده در هنر ساسانی و هندسه این هنر ساسانی ،پرداخته است. تحقیق پیش رو براساس مطالعات کتابخانهای و به روش توصیفی و تحلیلی به بررسی نقوش هندسی در گچبری های ساسانی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، ساسانیان ، نقوش گچبری ، معماری ، تکنولوژی